Ik kijk naar het A4’tje met aanwijzingen. Voor het gieten, voor het spuiten en wat er in de kunstmestbakken moet. Dat krijg je als je taken overdraagt aan een jongere neef. Als hij vervolgens op vakantie gaat moet je het zelf weer allemaal leren. Wat staat daar nu? ‘Woensdag komt er bio binnen.’
Het bevalt mij goed hoor, die jongere garde op de tuin. Zeker als ze allerlei werk uit handen nemen. Natuurlijk houd ik een oogje in het zeil, maar echt nodig is het niet. Het marcheert prima tot nu toe. De groei is goed en de kopers zijn tevreden, wat wil je nog meer? Bovendien maken we steeds meer de omslag naar natuurlijker telen. Geen fungiciden meer tegen pythium maar organische mest waardoor de groei van goede schimmels wordt bevorderd. Er schijnt in onze teeltgrond een ware veldslag aan de gang te zijn als ik de verhalen moet geloven. Nu nog iets tegen rhizoctonia.
Het gaat ook bij mij niet zonder slag of stoot. Voor elke teelt loop ik weer ouderwets met een emmer voor mijn buik mestkorrels te strooien. En dat niet alleen, ook een biologische bodemverbeteraar. Gefermenteerde druivencompost. Na een paar vakken strooien stink ik een uur in de wind en zit ik van onder tot boven onder het stof. Zwart ben ik. Alles voor het resultaat. Een gezonde bodem en een weerbaar gewas.
En dan die bio nog. Want we zijn alweer twee teelten verder in de afdeling waar de bestrijding van luis, trips en mineervlieg wordt overgelaten aan natuurlijke vijanden. En eerlijk is eerlijk, het lijkt echt te werken! Ook in de tweede teelt kwamen we weer wat takken met luis tegen, maar ze waren wel aangeprikt. En trips zagen we niet. Wel wat mineergangen, maar acceptabel. Zou het dan toch mogelijk zijn? Het heeft ook wel wat als je kan zeggen dat je miljoenen werknemers hebt.
Ik schud dus maar weer twee flesjes Aphidius colemani en aphidoletes leeg. Leg een ander flesje, met diglyphus, opengedraaid voor een bed neer. ‘Nou, werksze!’ zeg ik als ik wegloop. Wat kan het leven soms toch simpel zijn hè?
Kees van Egmond
