Vorige week was ik in Colombia, en daar ging het over meer dan de sierteelt in dat Zuid-Amerikaanse land. Dankzij het internationale gezelschap dat zich op de sierteeltbeurs Proflora en diverse farms rond Bogotá bevond, ging het over de sierteelt in de hele wereld. Wat opviel? Azië was regelmatig gespreksonderwerp.
AIPH-president Bernard Oosterom gaf in juli in zijn column in het Vakblad al aan dat de verwachte economische groei in Zuidoost-Azië tot 2021 hoog is: gemiddeld 6,2%. Dit hoeft niet te leiden tot een hogere consumptie van bloemen en planten, maar het kan wel.
Grote vraag is: waar komen deze bloemen en planten vandaan? Gaan de landen in Zuidoost-Azië ze zelf produceren. Of komen ze uit andere landen?
De ‘andere bloemenlanden’ focussen zich de afgelopen jaren al sterk op Zuidoost-Azië. Het gaat om Ecuador, Afrikaanse landen en Nederland. Dit laatste land doet dit onder meer door de inzet van FloraHolland in China.
Ook Colombia heeft veel aandacht voor het Verre Oosten. Van oudsher is dit land gefocust op de VS, maar moeilijke jaren dwongen haar de afzet te diversifiëren. Rusland, Australië, Japan, Europa, maar ook Zuidoost-Azië worden door Colombiaanse telers genoemd als de huidige afzetmarkten. Telers noemden meer specifiek China, Vietnam en Zuid-Korea. Met dit laatste land is Colombia hard op weg om de importbelasting op bloemen naar nul te brengen, daar wees de Colombiaanse minister van Handel, Maria Loren Gutiérrez, fijntjes op tijdens Proflora.
Nederland is duidelijk niet het enige land dat op zoek is naar nieuwe markten. De concurrentie zit niet stil. En misschien heeft die concurrentie – FloraHolland-directeur Lucas Vos sprak hier zijn zorgen al eens over uit – in Azië al een voorsprong.
