Het is zaterdagochtend en ik lees in de krant over de IC-afdeling van een ziekenhuis in Tilburg. Hoe daar wordt gevochten voor mensenlevens. Slecht nieuwsgesprekken gevoerd. Het uiterste wordt gedaan om zoveel mogelijk patiënten te kunnen helpen. Als buitenstaander kun je niet indenken onder welke druk artsen en verplegend personeel staan.
Het is goed om dit in je achterhoofd te houden bij alle zorgen die je hebt om je eigen bedrijf. Dat alles tot stilstand is gekomen heeft een goede reden. Het gaat namelijk om mensenlevens. Als wij de economie op de eerste plaats zouden zetten dan kost dat heel veel. En misschien is dat uit je gedachten te houden zolang het niet je eigen gezin of vrienden betreft, maar komen ook in die kring ernstige Covid19-patiënten voor, dan wordt opeens alles anders. Want als zij op hun sterfbed komen te liggen dan maak jij je echt niet meer druk over de hoogte van je bankrekening. Dan tellen opeens andere dingen.
Natuurlijk, ik ben zelf ook bezig met het bijhouden van de schade. We registreren wekelijks hoeveel stuks er versnipperd zijn. We zetten naast elkaar de opbrengst die we nog wel hebben en wat het had kunnen zijn op basis van de prijzen in de afgelopen drie jaar. En geloof me, dat scheelt een heel nummer. Of het zin heeft? Geen idee. We gaan ook gebruik maken van de Noodmaatregel Overbrugging Werkgelegenheid. En net als veel andere siertelers zijn wij er niet blij mee dat we niet de omzet van het tweede kwartaal mogen afzetten tegen diezelfde maanden van 2019. Want ook dat scheelt heel veel geld. Maar, eerlijk gezegd, ik maak me er niet te druk over.
Want hoeveel geld is er straks nodig om de economie weer aan de praat te krijgen? En waar komt dat geld vandaan? Is het niet zo dat we dit met z’n allen moeten ophoesten? Er is niet ergens een schuurtje waar nog wat pallets bankbiljetten staan voor slechte tijden. En als het er al was, hoeveel landen zijn er die er nóg slechter vanaf komen dan wij? Die ook weer moeten gaan bouwen? Italië en Spanje zijn niet de enige. Kortom, niemand krijgt straks het volle pond. Voor iedereen zal het een onsje minder worden. Als het daar bij blijft.
En dus laat ik zo’n ic-verhaal op me inwerken. Probeer mezelf voor te houden dat geld niet het belangrijkste is. We moeten een virus overwinnen. Zoveel mogelijk mensen gezond houden. Mijn gedachten gaan naar onze ouders. Naar vrienden. Onze kinderen. Want denk erom hoor, dat zou pas écht pijn doen.
Kees van Egmond
Kees schrijft dagelijks een column over de coronacrisis.
