‘Wij gaan de komende zomer écht niet op vakantie hoor!’ Ik kijk de kring rond. ‘Zet dat maar uit je hoofd. Je denkt toch niet dat dan alles weer rustig is in Europa? Vergeet het maar, dat gaat echt niet gebeuren.’
We hebben spoedoverleg. Vanaf maandag 16 maart is het drama met de bloemenhandel, dus er moet een nieuw plan komen voor de rest van het jaar. En voor daarna ook, maar daar durven we nog niet aan te denken. Om kwart over een in de middag kruipen we bij elkaar, met gepaste tussenruimte. Het computerscherm strategisch opgesteld zodat iedereen er een blik op kan werpen.
Ik heb enig voorwerk gedaan en presenteer de plannen in Excel. Belastinggeld dat vooruit is betaald en kan worden teruggehaald. Een post nog te betalen belastinggeld die we waarschijnlijk mogen schrappen, gezien het noodpakket aan maatregelen van het kabinet. Misschien kunnen de maandelijkse aflossingen worden uitgesteld. We snijden zelf in onze privéopnames. Het zijn geen schokkende bedragen maar alle beetjes helpen. En dan komt het spannendste.
Want wat gaan we in het tweede kwartaal aan bloemen verkopen? En voor welke prijs? Ik varieer wat met uitvalpercentages en gemiddelde prijzen. Op het scherm zien we wat de consequenties zijn. En het derde kwartaal? Durven we dan al verbetering te verwachten? Het vierde? O jongens, wat is er nog veel ongewis.
‘Maar we blijven wel gewoon volgens schema planten?’ We kijken elkaar aan. Instemmend geknik. Een tuinder blijft altijd positief. Er zijn ook in de toekomst bloemen nodig, hoe tegenstrijdig dat nu ook kan klinken. ‘Zelfs in de Tweede Wereldoorlog was er handel in bloemen!’ Ja, tuurlijk, maar toen had je het wel over andere aantallen…
‘En in de zomer vol door gaan?’ opper ik. ‘Ja, maar hoe doe je dat dan met de vakanties?’ Vakanties… Wie durft daar nu aan te denken? Ik niet, dat blijkt wel uit de eerste zinnen van dit blog. Ik zie het niet gebeuren. Maar we wachten het af.
Tot slot vouwen we onze handen om te bidden tot God. Om genezing voor zieken. Om kracht voor artsen, verplegenden en schoonmakers in ziekenhuizen. Voor de regering. Voor deze wereld in nood. Of Hij dit verschrikkelijke virus wil stoppen. Want bij alle plannen die we maken weten we maar al te goed dat we afhankelijk zijn. Heer, ontferm U!
Kees van Egmond
Lees hier meer columns van Kees
