Wij zijn een paar weken in Europa geweest. Deze keer waren we in Spanje, Duitsland, Tsjechië, Engeland en niet te vergeten Nederland. Wat er dit jaar uitstak was een bezoek met onze dochter en familie aan een kasteel drie kwartier buiten Praag.
Onze dochter woont inmiddels zes jaar in Praag en ze begint het land steeds leuker te vinden en gaat er in de weekenden op uit. Wat ik niet wist was dat Tsjechië 1800 kastelen heeft. Wij hebben er nog maar drie bezocht. De laatste daarvan moet je gezien hebben. Er waren drie rondwandelingen mogelijk. Wij hebben er maar een gedaan en die nam al twee uur in beslag.
De eerste steen van het kasteel is gelegd in 1300, het is daarna nooit meer rustig geweest. Het staat op een heuvel middenin een bos. Eind 1800 woonde er een verzamelaar van alles wat met wapens te maken had. Het leuke voor ons was dat de vrouw des huizes toen gek van rozen was. Dit was overal terug te vinden: een rozencafé, een rozenshop en een gigantische rozentuin dateren dus uit 1800 nog wat. Ook toen was de roos al niet weg te denken, op elk schilderij stond deze dame met een of meerdere rozen in haar hand.
Een andere eyeopener was Londen. We waren er maar twee dagen, maar hebben in die tijd maar een echte Brit ontmoet. Het was de tandtechnicus voor de brug van mijn vrouw. Wat een diversiteit; ze zijn allemaal Engels, maar komen overal vandaan. Uit heel Europa, Azië, Zuid-Amerika en Afrika en alleen die Brit wil uit de EU. De rest wil blijven en ik denk nog steeds dat brexit niet doorgaat.
Het was een fantastische reis, maar na drie/ vier weken gaat Kenia weer kriebelen. En het stelt nooit teleur. Je staat in de verkeerde rij voor je paspoort, maar met een glimlach en grap wordt gewoon afgestempeld. Bij de scan voor de koffers staat een lange rij, je loopt eromheen, vertelt een smoes en je kan door. Nee, Kenianen doen niet moeilijk, staan niet op hun strepen, willen vooral verder.
Op maandag was ik in Nairobi, word ik gebeld door de vrouw van een goede vriend. Ze was met de auto over de kop gegaan en stond in de berm. Of ik kon komen helpen? Natuurlijk. Uiteindelijk waren we met zijn vieren, twee Kenianen die het hadden zien gebeuren, de huisarts die in de buurt woonde en ik. De vrouw mankeerde gelukkig niets. Voor een check up ging ze met de ambulance naar het ziekenhuis, de auto werd weggetakeld, de politie bedankt voor de goede bewaking en na een uur was alles geregeld. Daarom is Kenia zo mooi en met goede wil en eigen initiatieven kan bijna alles.
Simon van der Burg,
Rozenkweker Timaflor, Kenia
Lees hier meer columns van Simon
