Terwijl we de hopplanten bewonderen gaat er verderop een deur open. Een securitymedewerker, formaat B.A. van The A-Team, fietst onze kant op. Wat wij aan het doen zijn. Onze rondleider mompelt iets als ‘sorry, zeker niet doorgegeven’. We mogen onze avondwandeling vervolgen.
Voordat wij als bewoners van een tuindersweg ons buigen over vragen als ‘Wie gaat die gaten in de berm opvullen?’ of ‘Iemand die zin heeft om het komend jaar in de feestcommissie plaats te nemen?’ proberen we altijd eerst een educatief momentje in te plannen. En met een locatie van de Wageningen Universiteit in onze achtertuin is dat dit jaar niet moeilijk. Anderhalf uur lang op een zonnige lenteavond langs allerlei verschillende proeven, waaronder vanille en frambozen. Wat wil je nog meer?
Je moet er wel voor in het pak worden gestoken. En plastic hoezen om de schoenen. Maar dan ziet zo’n gezelschap er ook meteen wel heel professioneel uit. Buikjes en open gulpen verdwijnen. Het lijken opeens allemaal onderzoekers. Of proefpersonen, maar dan in de letterlijke zin van het woord. Het zou mij niet verbazen als het aantal kilo’s frambozen in week 21 een lelijke dip laat zien. Nu maar hopen dat ze niet met Decis waren gespoten.
Als we weer terug zijn bij het begin brandt één vraag ons wel op de lippen. Waar stond nu die cannabisteelt? Daar werden toch ook proeven mee genomen? Een geheimzinnig lachje is ons deel. ‘Daar zijn we voorbij gelopen.’ Aha, dat was dus die afdeling waar we niet naar binnen mochten. Streng verboden. Duidelijk.
In Canada gaat dat tegenwoordig heel anders. Daar wordt volop legaal wiet geteeld. Tot verdriet van sommige Nederlandse tuinders. Die ruiken namelijk geld. Nadelige gevolgen van recreatief wietgebruik lijken ze op de koop toe te nemen. NIX18, longkanker en verslavingsproblematiek ten spijt. Ik snap ze niet. Daar wil je toch niets aan verdienen?
Het is 2040. ‘Ex-junk spant rechtszaak aan tegen cannabistuinder’ Jullie zijn gewaarschuwd. Ik zou frambozen voor m’n geld kiezen.
Kees van Egmond
