Hallo Joyce, nee schrik maar niet,
’k hoor je naam steeds circuleren.
Da’s niet gek, zei Zwarte Piet,
want van jou is veel te leren.
‘t Schijnt dat jij als jonge vrouw
gerbera’s echt laat floreren
en met charme en knowhow
mensen weet te stimuleren.
Nou, dat doet de Sint veel deugd,
zoiets kan ik wel waarderen.
En wat mij nog meer verheugt,
dat helpt mij te transformeren.
Want je weet ook vast wel Joyce,
dat ik liep te prakkiseren
hoe nu verder, weinig choice,
zoveel die al protesteren.
Ja, ik heb het over Piet,
kachelzwart, een pet met veren,
maar dat ging zo langer niet
dus dat kon ik niet negeren.
Daarom, toen ik op mijn tocht
voor een plasstop moest pauzeren
en een rustig plekje zocht,
kon ik op jouw erf parkeren.
‘k Wierp een blik daar in de kas,
heb een uur staan observeren
wat een kleurenspel dat was!
Kon ik dat maar kopiëren!
Nou, dat lukte nog vrij goed.
Uren stonden we te smeren
om zo elke Pietentoet
met een kleurtje te maskeren.
Dus terwijl heel Nederland
volop liep te discussiëren
konden wij ons, echt briljant,
op de pakjes concentreren.
Pieten moeten, blijkt maar weer,
net als bloemen variëren.
Joyce, jij kan zelfs, dank je zeer,
oude mannen inspireren!
Hartelijke groet, Sinterklaas.
