Afgelopen week werd ik gebeld door een bloemist. Hij was er klaar mee. De keten was ziek. Na kerst waren klanten van hem teruggekomen met bloemen waarvan de kwaliteit niet goed was. Iets wat volgens hem wel vaker aan de hand is, schetst vakredacteur Cindy van der Zwet in haar Kijk op de Week.
Dit geluid staat in schril contrast met een artikel dat in de tweede editie van het Vakblad voor de Bloemisterij van dit jaar te lezen is. Dat gaat er juist over dat de voorraad van de handel steeds vaker bij telers staat. Inkopers bestellen steeds kleinere hoeveelheden en op het laatste moment, om zo min mogelijk voorraadrisico te lopen. Een blikje van dit, een blikje van dat. Dit bestelgedrag doet vermoeden dat er een verser product de keten ingaat.
Dit blijkt dus lang niet altijd het geval. Waar gaat het mis? Bij de directe lijnen in ieder geval niet. De specificaties worden afgesproken en daar dient een kweker zich aan te houden. Supermarkten zijn hierdoor in staat om zeven dagen garantie af te geven.
Die Rotterdamse bloemist, die tegen dit soort verkooppunten moet opboksen, kan die garantie niet geven. Puur omdat het product eerst voor de klok en daarna bij de groothandel staat. Bij de klok worden soms de grenzen van betrouwbaarheid en kwaliteit opgezocht. En bij de groothandel is er ook niet altijd zicht op hoe lang het product daar in de koelcel staat. Met een beetje pech staat een bloemist met een product te werken dat al bijna een week oud is. Met een ontevreden klant als gevolg.
Dit vraagt om transparantie. Op andere vlakken zijn we daarin al heel ver. De hele wereld weet wat de prijzen op de klok doen. Maar wanneer de bloemen geoogst zijn, is nog troebel. Ligt de oplossing in etikettering? Als het aan deze bloemist en de consument ligt in ieder geval wel. Zij willen een week kunnen genieten van de bloemen.
Cindy van der Zwet
Vakredacteur Vakblad voor de Bloemisterij
