In 2017 bedroeg het gemiddelde balanstotaal op glastuinbouwbedrijven bijna €3,6 miljoen; een toename € 250.000 ten opzichte van vorig jaar. De solvabiliteit steeg voor het vierde opeenvolgende jaar tot 58% in 2017 door een toename van het eigen vermogen en een verdere afname van de langlopende schulden. Dit meldt Wageningen Economic Research.
De balanswaarde van het gemiddelde glastuinbouwbedrijf laat sinds 2010 een vrij stabiel beeld zien. Door het loslaten van de bovengrens van de steekproefbedrijven in het Informatienet in 2010, waardoor de zeer grote bedrijven werden meegenomen, en de goede resultaten in dat jaar, steeg de balanswaarde sterk ten opzichte van de periode tot en met 2009.
De wijze waarop de activa op de balans zijn gefinancierd is de afgelopen zeven jaar wel veranderd. In 2013 bereikte de solvabiliteit een dieptepunt met gemiddeld 33%. De sector kreeg in 2011 te maken met de EHEC-crisis met negatieve bedrijfsresultaten als gevolg. Ook nam door de economische crisis, de waarde van grond en gebouwen verder af. De reden was dat de vraag naar grond zowel binnen (minder nieuwbouw van kassen) als buiten de tuinbouw (bouwkavels voor de huizenmarkt) afnam. Dit alles had een negatief effect op het eigen vermogen.
Door de goede economische resultaten vanaf 2014 is de gemiddelde solvabiliteit met 20 procentpunten gestegen tot 58%. In deze periode nam het eigen vermogen gemiddeld met € 850.000 toe en daalde de langlopende schuld met gemiddeld € 400.000 per bedrijf. Binnen de glastuinbouw ligt de balanswaarde met gemiddeld € 4,6 miljoen in 2017 het hoogst op glasgroentebedrijven. De oppervlakte grond en daarmee ook de m2 glasopstanden zijn op deze bedrijven groter dan op sierteeltbedrijven.
De solvabiliteit in de glastuinbouw is in vergelijking met de grondgebonden sectoren in de land- en tuinbouw laag en door de stijging in de afgelopen jaren weer op het niveau van de varkenshouderij. In 2017 bedroeg de solvabiliteit 58%. De spreiding tussen bedrijven is echter zeer groot; 20% van de bedrijven heeft een solvabiliteit van minder dan 37%. Dit percentage komt ongeveer overeen met het minimale niveau dat door banken als eis wordt gesteld als buffer bij financieringsaanvragen.
