Provincie Zuid-Holland staat een versoepeling voor van de eisen aan het bouwen van huisvesting voor arbeidsmigranten in glastuinbouwgebieden. Wel zouden die aan het volledig eisenpakket van SNF moeten voldoen.
In principe stelt Zuid-Holland paal en perk aan het bouwen van woningen buiten de stads- en dorpskernen. Echter, omdat het binnen woonkernen voor gemeenten steeds lastiger wordt om goede locaties voor arbeidsmigranten te vinden, wil de provincie ‘in beperkte mate en onder voorwaarden meer ruimte geven aan initiatieven aan de (buiten)rand van die kernen. Dat geldt met name voor glastuinbouwgebieden, aangezien die al bebouwd gebied vormen, waardoor huisvesting hier niet hoeft te leiden tot ‘aantasting van de ruimtelijke kwaliteit’, aldus Gedeputeerde Staten in een brief aan de Statenleden.
Ook is de afstand tot de dorpskernen in het grootste deel van de Greenports relatief beperkt en de reistijd tot het werk daarom kort. Daarom kan juist voor huisvesting van arbeidsmigranten een uitzondering gemaakt worden op het terughoudende beleid rond nieuwbouw in het buitengebied.
Tijdelijk wonen op nieuwbouwlocaties
Een andere handreiking die de provincie doet, is het mogelijk maken van bouw van tijdelijke woningen op bouwterreinen aangewezen voor het op termijn realiseren van permanente woningen. Ook het tijdelijk verhuren van op deze nieuwbouwlocaties gebouwde permanente bebouwing behoort tot de mogelijkheden.
Kwaliteitseisen minimaal op SNF-niveau
Op het vlak van de kwaliteitsnormen voor huisvesting van arbeidsmigranten is de rol van de provincies beperkt. Normen strenger dan die van de Stichting Normering Flexwonen (SNF) zijn juridisch erg moeilijk hard te maken. Bovendien is opnemen van de volledige set van SNF-normen in de provinciale Omgevingsverordening niet mogelijk. Wel wil het provinciebestuur in die verordening een zogeheten ‘algemene instructieregel’ opnemen, die gemeentes aanspoort om het volledige pakket van het SNF-keurmerk mee te nemen als ondergrens van alle huisvesting van arbeidsmigranten.
