De verschuivende machtsverhoudingen tussen de Verenigde Staten, Europese Unie en China leiden tot meer conflicten in de wereldhandel. Uit internationaal onderzoek blijkt dat het sentiment onder burgers nogal uiteenloopt. In de Europese Unie is slechts 15 tot 20% van de burgers optimistisch over de richting die economie en samenleving uitgaan. In China is dat 90%.
De optimisten hechten aan voortgaande groei van industrialisering, globalisering en technologisering. De pessimisten menen dat we een keerpunt hebben bereikt. Zij pleiten voor versobering, vergroening en meer saamhorigheid. Deze opvattingen zijn begrijpelijk als je wat cijfers op een rij zet en je de wet van de afnemende meeropbrengst kent. Het inkomen per hoofd van de bevolking van de VS is €55.000 met 330 miljoen inwoners. Voor de EU is dit €36.000 met 450 miljoen inwoners. Voor China is dat €9.500 met 1.400 miljoen inwoners.
China heeft nog een enorm groeipotentieel en heeft nog veel te winnen. Met een markteconomie, is China op weg naar een toppositie in de wereldeconomie, met zich langzaam openende grenzen en duurzame ontwikkeling.
De Verenigde Staten heeft het meest te verliezen en zal juist meer haar grenzen gaan sluiten om haar eigen markt te beschermen. De wereldhandel zal daarom met erosie, met minder groei en meer tarifaire en non-tarifaire belemmeringen en conflicten worden geconfronteerd. Het is de reden om de WTO nieuw leven in te blazen ten aanzien van geschillenbeslechting.
Voor de sierteelt is de afzet van producten naar verre markten maar van beperkte omvang en dat zal zeker procentueel zo blijven. Wel liggen er kansen voor de export van diensten en kennis. Als we aannemen dat het verbruik per hoofd van de bevolking voor sierteeltproducten in China de komende 20 jaar groeit van €10,- naar €50,- betekent dit op wereldschaal een groei van de omvang van de sierteeltsector van circa €100 miljard naar ruim €150 miljard. En waarom zou dat niet gebeuren? Wil je daar als Nederlandse sierteelt maximaal van profiteren dan moet je internationaliseren en je in China vestigen.
Herman de Boon,
bestuurder en commissaris
Lees hier meer columns van Herman
