De tuinbouwsector staat te springen om jong talent binnen te halen. Dat kunnen familieleden zijn die het familiebedrijf continueren of andere young professionals. Van hen worden totaal andere competenties gevraagd dan van vorige generaties. Het is goed dat deze competenties leidraad zijn voor toetreding of het in dienst treden.
Bedrijfsovername door zoon of dochter moet geen vanzelfsprekendheid zijn. Daarentegen moet er ruimte zijn voor alle vaardigheden van nieuwkomers en niet alleen voor de vaardigheden die de oude generatie zelf niet in huis heeft.
Om niet onder te sneeuwen en binnen de kortste keren in het keurslijf van het bedrijf te zitten, moet de young professional zelf initiatief nemen. Het is mede aan hem of haar het bedrijf te behoeden van behoudend opereren. Stilstand is immers achteruitgang. Dit is echter makkelijker gezegd dan gedaan.
Bij een over het algemeen conservatief ingestelde bedrijfscultuur als in de tuinbouw heeft het in ieder geval weinig zin om zich als een olifant in een porseleinwinkel te gedragen. Een gewenste, vernieuwende cultuuromslag hoeft ook weer niet van de een op de andere dag gerealiseerd te zijn. Met tact moeten veranderingen worden doorgevoerd. Met alleen op de winkel gaan passen door young professionals is een toekomstgericht bedrijf niet gebaat.
Aan de huidige bedrijfsleiding de taak het beste uit young professionals te halen. Geef ze de ruimte en denk niet dat veranderingen die ze willen doorvoeren een oordeel is over de lopende bedrijfsstrategie. Want is het immers niet een herhaling van zetten? De huidige eigenaren zijn het ook anders gaan doen dan de generatie voor hen. Toch?
