‘Zijn dat chrysantjes?’ De vertegenwoordiger wijst naar de bloemen in de kas. ‘Nee,’ leg ik uit, ‘matricaria.’ Hij kijkt of hij water ziet branden en vraagt: ‘Matri-wat? Is het familie van de chrysant?’ Ik geef hem een verhandeling over het verschil tussen lange- en kortedagplanten. ‘Chrysanten bloeien als de dagen korter worden en matricaria heeft juist 15 uur licht nodig op een dag.’
Ik snap hem wel. Pas had ik het zelf nog. Keek ik naar een nieuwe matricaria bij een veredelaar en merkte ik op: ‘Dat lijkt wel een santini!’ Daar was onze gastheer niet blij mee: ‘Dat moet je niet willen. Santini heeft een heel andere uitstraling dan matricaria.’ Ik wil er maar mee aangeven dat ook ik overeenkomsten zie tussen de twee bloemen als het op bloeiwijze aankomt. En ze worden inderdaad beide nog in de grond geteeld. Maar verschillen zijn er ook.
Daar kwam ik een halfjaar geleden achter in gesprek met een medewerker van de WUR in Bleiswijk. We bespraken praktijkgegevens van de teelt van matricaria voor in de KWIN (kwantitatieve informatie) Glastuinbouw. En daarbij vergeleken we met teelten als chrysant en santini. Ik weet nog hoe verbaasd ik was over de meteropbrengst vooral bij die laatste. Wat een geld! Maar toen ik zag hoeveel stuks per vierkante meter er jaarlijks geoogst worden in de santini’s werd het me helder. Wij halen met matricaria nog niet eens de helft! Ik begreep wel direct waarom er bij chrysantenjongens overal hijsverwarming hangt, terwijl wij het op onze nieuwe locatie niet rond konden rekenen…
Wat ik dan weer níet snap is dat telersvereniging Zentoo in een tweet het volgende meldde: ‘Santini Pizarro. Deze unieke santini wordt nu al de duurzame matricaria genoemd.’ Pardon? Een santini die een duurzame matricaria is? Moet ik nu ook nog aan santinitelers het verschil uitleggen tussen een lange- en een kortedagplant? En hoezo ‘duurzame matricaria’? In welk opzicht? Is het echt nodig om over de rug van collega’s je punt te maken? Sorry, maar voor mij ben je dan af.
Kees van Egmond
