‘Goeiemorgen Lucas!’
‘Ha, Marco! Alles goed?’
‘Nou, niet alles, maar kom binnen.’
‘Heb je de koffie klaar?’
‘Ja hoor. En daar hangt de spiegel.’
Zou het zo ongeveer gegaan zijn aan het begin van het gesprek tussen Lucas Vos en Marco van Zijverden? Zo’n Lucas Vos die toch een beetje gespannen het kantoor van DFG binnen komt. Op de ALV heb je hoogstens een paar simpele kwekers die vragen stellen over het beleid van FloraHolland, maar dit is andere koek. Je grootste klant heeft kritiek. Verzin daar maar eens even een quick fix voor.
Of neem Van Zijverden. Je hebt een kritische column in je hoofd en, na de nodige wijzigingen, op papier gezet. Want je bent het echt niet eens met wat Lucas nu weer loopt te roepen. Alsof je als groot handelsbedrijf alleen maar op je krent zit en op de webshop past. Kom nou! Maar goed, nu komt die man van ruim een half miljoen tekst en uitleg geven. Hoe reageer je daar op? Stel dat je het niet eens wordt?
En dat allemaal omdat we in een veranderende wereld leven. Vroeger had je tuinders die bloemen en planten kweekten, naar de veiling brachten en afwachtten wat de kopers ervoor gaven. Die kopers reden ermee naar bloemenwinkels en verkochten de handel. Ieder had z’n eigen plek in de keten. Maar zo werkt het niet meer. Tuinders nemen geen genoegen meer met hun plaats als alleen maar kweker. De veiling is niet tevreden over wat kopers doen. En kopers voelen zich niet meer serieus genomen omdat ze alleen nog maar als transporteurs worden gezien. Ontevredenheid alom. Genoeg ingrediënten voor een pittig gesprek.
Of dat ook iets oplevert? Laat me raden. Lucas Vos heeft zich gehaast om te zeggen dat hij natuurlijk niet de Dutch Flower Group op het oog had toen hij zijn uitspraken deed. En Marco van Zijverden zal daardoor een wat minder kritische toon hebben aangeslagen. Resultaat is een persbericht waarin staat dat ze vol overtuiging verder zullen samenwerken.
Wat dat betreft kun je beter met elkaar een wijntje drinken. Daar kan water bij.
Kees van Egmond
