De prijsvorming van snijbloemen in aanloop naar de Valentijn ging afgelopen dagen door het dak. Vooral de rozentelers doen goede zaken. Vanmorgen kopte mijn ochtendkrant dat een bos rode rozen van 20 stelen voor €100 aan de man wordt gebracht door de (online) bloemist. De liefde gaat in dit geval ook door de portemonnee van de (stille) aanbidders onder ons. Maar ja, je lief is toch ook wat waard, denk ik dan maar.
Deze historisch hoge dagprijzen doen mij terugdenken aan meerdere gesprekken met rozentelers afgelopen jaar. Het areaal rozen in Nederland is in 20 jaar tijd gedaald van ruim 1.000 ha naar nu nog ongeveer 125-150 ha. Een enorme krimp ingegeven door de intensivering van de teelt (belichting) en de sterk toegenomen concurrentie vanuit Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen. In dit krachtenveld is het onderscheidend vermogen van de Nederlandse roos afgelopen jaren stevig gedaald en hebben veel bedrijven hun kostprijs hierop niet weten bij te schakelen. Ze zijn gestopt of in een andere teelt gestapt.
Wat mij betreft een zorgwekkende ontwikkeling. Wanneer een productgroep een bescheiden areaal heeft, wordt het steeds uitdagender om innovatie en vernieuwing tot stand te brengen. De vraag die je jezelf moet stellen, ben je nog interessant voor toeleveranciers om nieuwe technologie voor te gaan ontwikkelen? Zoals gezegd, dat wordt in de rozenteelt steeds uitdagender, waardoor je dreigt nog verder achterop te raken vergeleken met de internationale concurrentie.
Geldt deze bedreiging voor alleen de rozenteelt? Uiteraard niet. Een nieuwe sorteerder of specifieke teelttechnologie ontwikkelen, is alleen interessant als er de mogelijkheid is om dat terug te verdienen. Bij kleinere arealen, daalt de afzetpotentie en daarmee de mogelijkheden voor innovatie en vernieuwing. Wanneer het toekomstperspectief van een productgroep daalt, daalt ook de interesse om groei, vernieuwing en innovatie te financieren. Een kettingreactie die je moet willen doorbreken.
Terug naar de gesprekken van afgelopen jaar. De urgentie werd gevoeld om te bouwen aan het perspectief van een gezonde onderscheidende rozensector. Van het een kwam het ander. Hoe houden we perspectief voor de toekomst? Voorbereidende telefoontjes hebben gezorgd voor goede groepsbijeenkomsten. Ideeën werden geboren. Wat kunnen we samen doen om het ’rozenschip’ op koers te houden? Ondertussen is een coalitie van rozenkwekers gevormd om samen te werken aan een gemeenschappelijk toekomstperspectief. Ik begrijp met een breed gedragen support van kwekers met de meerderheid van het rozenareaal. Wie weet krijgen ze wel alle telers mee in de plannen. Ze zijn in ieder geval gestart met onderwerpen die direct bijdragen aan het versterken van de internationale concurrentiepositie. Een compliment waard dat hier initiatief op wordt genomen en nu ook wordt doorgepakt.
Terug naar het bosje rozen van €100. Belangrijkste oorzaak voor deze hoge prijs? Import vanuit de concurrerende landen valt stil door corona-uitdagingen in de logistiek. Heel prettig wanneer je daar nu even van kunt profiteren. Ik hoop dat de rozencoalitie zich hiervan niet laat afleiden alsof de klus al is geklaard. Je internationale concurrentiepositie versterken is tenslotte een lange termijn inspanning. Nu denk je misschien, wat kan ik nu met dit rozenvoorbeeld? Welk punt wil je maken? Ik ben van mening dat veel producten last hebben van (internationale) concurrentie waardoor uitwisselbaarheid ontstaat en het verdienmodel onder druk komt te staan. Wacht niet totdat de bedrijven om je heen wegvallen en het te laat is. Maar stel jezelf de vraag: „Wat kan ik vandaag (samen of alleen) al doen om de concurrentiepositie van mijn mooie product te versterken?”
Betreft: “Import vanuit de concurrerende landen valt stil door corona-uitdagingen in de logistiek.”
Dit is niet correct.
De productie in Afrika was vele malen lager dan gemiddeld als gevolg van koude nachttemperaturen in Afrika. Dit was voornamelijk de oorzaak van de lagere importcijfers.