Drie weken terug reisde ik met een groep Westlandse kwekers langs hun collega’s in Ontario, Canada. Doel van de missie in het land van de Maple Leaf was om te leren van de manier waarop Canadese telers hun afzet regelen zonder dominante rol van de veiling in de keten. Wie weet wordt de rol van FloraHolland ooit minder bepalend in de afzet van bloemen en planten.
Aangezien regeren vooruitzien is, togen de kwekers langs ruim twintig Canadese kwekerijen en vroegen collega’s het hemd van het lijf. Na een intensieve topweek vertelden de kwekers mij op het vliegveld van Toronto wat hun bevindingen waren. Er waren positieve en negatieve opmerkingen. Er was bewondering voor de Canadese manier van afzetten. Telers leveren er maatwerk. Ze luisteren naar hun klanten. Ze moeten wel. Een dumpplek in de vorm van een veiling is er immers niet. Canadezen schromen niet product weg te gooien of de tuin tijdelijk leeg te laten liggen. Als de prijs er maar op blijft.
Er waren ook aanmerkingen. „Ze moeten wel heel erg veel voor hun afzet doen”, concludeerde een van de telers. „En die betalingstermijn van minimaal dertig dagen is wel erg lang. We moeten de veiling daarom koesteren”, zei nummer 2. „En dan dat individualisme van de Canadese kwekers. Samenwerking is er maar moeilijk te organiseren”, vertelde de volgende.
„Wij leveren ook steeds meer maatwerk. Al moeten we nog meer luisteren naar de klant. En als de veiling niet als dumpplaats gebruikt wordt, dan kan de klok een goed apparaat zijn voor de prijsvorming”, aldus een van de Westlanders. Eens! In Nederland doen we het zo slecht nog niet. Al valt er altijd nog wat te leren.
In het Vakblad voor de Bloemisterij van deze week leest u meer over de ‘Canadian way’ van het afzetten van bloemen en planten.
