Ik vond het toch nog even spannend worden tijdens de ALV van FloraHolland. Zoals gewoonlijk waren er meer negatieve dan positieve geluiden te horen in de zaal. Dan reken ik uiteraard de leden van de pilot-ledenraad niet mee. Om met Jules de Corte te spreken: die zaten al in het parlement. Of, zoals een deelnemer aan de ledensessies meende, die zijn al geïndoctrineerd.
Fascinerende gedachte vind ik dat. Dat je als lid van de ledenraad haast automatisch positiever tegenover RvC en directie zou komen te staan omdat ze je weten te beïnvloeden. Zoals men vroeger wel zei over kritische leden die zich roerden op een algemene ledenvergadering: Die zal wel snel in het bestuur komen. Zodat je hem een jaar later niet meer hoorde.
Ik geloof er niet in. Niet omdat ledenraadsleden zo standvastig in hun mening zijn en kaarsrecht overeind blijven in welke storm dan ook. Nee, het heeft meer met verstand te maken. Als je als veilinglid meer betrokken raakt bij het maken en uitvoeren van beleid, dan kom je er vanzelf achter dat het allemaal zo simpel niet is als je eerst dacht. Het afwegen van belangen, het kijken naar wat klanten wensen en het doorhakken van gordiaanse knopen gaat op een ALV heel gemakkelijk als je achter de interruptiemicrofoon staat. Maar als je er met een groep mensen samen uit moet komen is het heel andere koek. Dan volstaat ‘ik ben teugen omdat ik teugen ben’ niet meer. Dan gaat het om daadkracht in combinatie met fijngevoeligheid.
Natuurlijk, ook ik moest even slikken omdat ik geen directe invloed meer heb op FloraHolland. Nou ja, invloed. Het idee van invloed zullen we maar zeggen. Een heel klein percentage. Maar inmiddels heb ik het vertrouwen dat een ledenraad goed werk kan doen. Al zal het wel een uitdaging worden om voeling met de overige leden te houden. Wat dat betreft lijkt het op de Haagse politiek. Je kan maar zo in een ivoren toren terecht komen.
Een ledenraad dus. De tijd vraagt erom. De jeugd ook. Dan doen verstandige ouderen een stapje opzij.
Kees van Egmond
