Hebt u het gelezen? Volgens de kersverse directeur van FloraHolland verkeren we in onzekerheid.
Zowel de veiling als de leden. Het moet anders maar we weten niet precies hoe. Dat is toch wel het mooie van een vreemd gezicht. Daar vertrouw je vaak meer aan toe dan aan mensen die je kent.
Want ik herkende dat helemaal niet. Als ik met collega’s praat of met veilingmedewerkers dan krijg ik altijd het idee dat zij precies weten welke kant het op moet. Of het nu gaat om beeldveilen of storytelling of het wel of niet klokken van je product, nee hoor, het zijn allemaal heldere meningen. Díe kant moet het op! En als je niet meedoet? Kijk maar uit, want dan mis je de boot. Eeuwige spijt is je deel.
Maar kennelijk hebben zij toch ook wel hun twijfels zo af en toe. Niets menselijks is hen vreemd, zullen we maar zeggen. En als de nieuwe directeur zijn rondje maakt door tuinbouwend Nederland dan worden hem die twijfels toevertrouwd. Vertederend vind ik dat. Het is zo’n typisch voorbeeld van ruwe bolsters, blanke pitten. Van mannen die in de kroeg het hoogste woord hebben maar thuis zo mak zijn als een lammetje. Daar houden wij van.
Toch hoop ik dat Lucas Vos er goed mee omgaat. Dat hij in gedachten houdt wat een veiling precies is. Een plaats waar kwekers en kopers elkaar ontmoeten. De plaats waar een prijs wordt vastgesteld voor producten die met de dag hun waarde verliezen. En of dat nu een virtuele plaats is of niet, dat uitgangspunt moet leidend blijven. Hoeveel bloemen en planten er inmiddels ook verkocht worden via rechtstreekse afspraken, de klok zal nooit mogen verdwijnen.
Natuurlijk, ik snap best dat er markt is voor bemiddeling. Grote afnemers hebben behoefte aan vastigheid. En kwekers die zich daar wel bij voelen moet geen strobreed in de weg worden gelegd om op die manier hun handel te verkopen. Maar het is een illusie te denken dat in de toekomst alle sierteeltproducten op die manier van baas zullen verwisselen. Dat getuigt eerder van kortzichtigheid.
Die onzekerheid hoeft van mij niet. Blijf als veiling gewoon maar ruimte geven aan de verschillende manieren van handelen. Dwing leden niet één kant op. Want allemaal hetzelfde denken lukt zelfs niet in Utopia.
