In slechts vier maanden tijd leven we in een totaal andere samenleving. Ik schreef in mijn vorige column nog over de schaarste met Valentijn. Nu worden we opgezadeld met allerlei restricties. Verleden week hebben wij meer bloemen vernietigd dan in de hele periode van het bestaan van Timaflor. Ja, zelfs in de tijd van de aswolk – toen er niet gevlogen werd – was het maar een schijntje van wat er nu vernietigd wordt.
Het vernietigen van bloemen gebeurde vorige week. Inmiddels zijn onze pakschuren veranderd in spookhuizen, we bossen niet meer. Alle rozen worden normaal geknipt en gaan daarna rechtstreeks naar de dump. Dat is wel lekker eten voor onze schapen. Lekker sappig, beter dan dat droge gras.
Nu herinner ik me ook de tijden waarin we alleen mochten exporteren tussen 15 oktober en 15 mei. In de zomer ging Europa op slot. We snoeiden dan de rozen en gingen lang en ruim op vakantie. De zeven maanden waren genoeg voor een prima boterham. Voor de Nederlandse kweker was het precies andersom. Zij hadden geen productie in de winter. Er waren nog geen lampen, de kas lag koud in de winter, en er was verder geen stress van gasrekeningen. Ja, wat hebben we het met zijn allen ingewikkeld gemaakt.
Je moet toegeven dat het bijzonder knap is om een virus binnen vier maanden over de hele wereld te verspreiden. Van te voren had niemand dat voor mogelijk gehouden. Anders hadden we het wel anders aangepakt. Het is nu dus roeien met de riemen die we hebben. Alle westerse landen strooien met miljarden om de economie draaiende te houden. Waar dat geld vandaan moet komen weet nog niemand. Simpelweg, omdat niemand weet wanneer het normale leven weer op gang komt.
Wij verwachten geen wonderen voor onszelf. Misschien dat we wat proefsgewijs weer gaan aanvoeren voor de Moederdagen in mei en juni. Natuurlijk zijn de spelregels in Kenia heel anders dan voor een rozenkwekerij in Nederland. Bij ons wordt de roos pas duur als hij de doos in gaat. Het nadeel in Kenia is echter dat hier geen regering is die met miljarden strooit.
Dus onze basiskosten zijn lager, maar we krijgen geen hulp. Dat er ondanks dit alles afvallers zullen zijn, staat voor mij vast. We hebben een lange adem nodig als dit tot de volgende Valentijn duurt.
Simon van der Burg,
Lees hier meer blogs van Simon
