We werden weggebracht met een bloemenrijdersauto. Het bungalowpark bevond zich in Drenthe. Mijn ouders, voor het eerst echt op vakantie. En ik ging mee. En ook nog twee getrouwde broers met hun vrouwen en een kleinkind. Wat een feest.
Tenminste, dat was de bedoeling. Maar bij aankomst kwam er al een flinke streep door de rekening. Nee, niet vanwege het bruggetje waar de truck slechts met veel pijn en moeite overheen kon. Dat was nog wel spannend. Maar het huisje zelf. Of beter gezegd, de tuin… Bij m’n vader sprongen de tranen in zijn ogen. Een en al onkruid!
Het was zaterdag toen we aankwamen. Op zondag heerste er rust. Maar op maandagmorgen om zeven uur werden we opgetrommeld. Hij kon het niet langer aanzien. Die tuin moest schoon, anders had hij geen vakantie. En dus kropen we even later op onze knieën door de borders om het ‘vuil’ te wieden. En vergis je niet, soms stond het manshoog!
Tegen de middag was de klus geklaard. Kruiwagens vol hadden we weggereden. En m’n vader zelf had inmiddels een schoffel en een hark geregeld ‘want dan loop ik er elke dag even doorheen voor het opkomende onkruid.’ En tegen de beheerder van het park werd gezegd dat ze het voortaan goed bij moesten houden. ‘Dit kun je toch niet maken! Als we volgend jaar weer komen wil ik het graag onkruidvrij terugzien.’
Ik ben na die tijd heel wat keren op vakantie geweest. En elk jaar opnieuw komt het op in m’n gedachten. Vooral ook omdat ik zelf die drang niet heb. Dat gevoel van ‘wat een onkruid staat hier en daar gaan we wat aan doen.’ Nu is dat op een camping ook wat anders dan bij een huisje, maar toch. Ik geniet meer van welig groeiend onkruid dan van een superstrakke border, denk ik. Of ik ben gewoon lui, dat kan natuurlijk ook. Maar ja, daar is het dan ook vakantie voor.
Wij zijn weer thuis. En ik zie hoe alles flink is gegroeid in de tuin om ons huis. Of verwelkt, zoals de uitgebloeide hortensia’s. En het onkruid ja. Ook dat tiert welig. Tijd om aan de slag te gaan. Hoe zou het intussen op bungalowpark Marterhaar bij Koekange zijn? Wij zijn er nooit terug geweest. Maar alleen al het idee dat daar al 35 jaar lang iemand die tuin onkruidvrij loopt te houden. Heerlijk.
Kees van Egmond
