Ik ben er helemaal klaar mee. Het weer, de politiek, hooligans die demonstreren tegen asielzoekers, bevers die Limburg in de problemen brengen, actiegroepen tegen De Efteling, herhalingen op de tv en vooral die reclames van opticiens. Ik ga weg. Ik kies voor een Nexit.
Wat een toestand hè? Eerst gaat iedereen in de houdgreep. Wat gaat het worden? Een Brexit of niet? Kansen worden berekend. Hoeveel voor, hoeveel tegen? En wat zal de economische uitkomst van een uittreding zijn? De een rekent zich rijk, de ander ziet de toekomst zwarter dan zwart. Maar naarmate de datum van het referendum dichterbij komt worden de beurzen positiever. Ze veren op. Het Verenigd Koninkrijk lijkt gered. Geen zorgen!
Ik hoef de afloop niet te vertellen, die is genoegzaam bekend. De Britten hebben gekozen voor de uitgang. Met Johnson en Farage als de grote leidsmannen. En het speculeren begint. Het pond stort in en de eilandbewoners wacht een sombere toekomst. Europese steun kunnen ze op hun buik schrijven en belastingen zullen eerder stijgen dan dalen. Een recessie lijkt onafwendbaar. En dan komt de spijt.
Ik ken dat. Ik heb dat altijd op feestjes. Vooral met borrelhapjes. Die zijn vaak zo veelbelovend. Ik kan er geen nee tegen zeggen. Terwijl ik weet dat het niet goed is. En aan het eind van de avond heb ik dan weer spijt. Had ik maar… Zo moeten veel inwoners van Groot Brittannië zich ook hebben gevoeld na die 23ste juni.
Hoe het verder gaat? Ik heb werkelijk geen idee. Wie weet komt er inderdaad wel een sterk Verenigd Koninkrijk uit naar voren. Handel gaat toch wel door. Zoals een bloemenexporteur zei: ‘Nederland en Engeland hebben altijd zaken met elkaar gedaan, zelfs in de Gouden Eeuw en in tijden van oorlog. Winkeliers daar willen bloemen verkopen, en bloemenhandelaren hier willen exporteren. Dat verandert niet.’ Misschien is het een paar jaar minder, maar herstel komt er vast weer.
Dat neemt niet weg dat ik er genoeg van heb. Ik kies, zonder referendum, voor een vrijwillige Nexit. En omdat ik weet dat ik er spijt van krijg houd ik het op een week of twee. Trouwens, langer wil je ook niet in Frankrijk zijn volgens mij. Het is dat de zon er schijnt, maar anders… Werkze!
Kees van Egmond
