Lang zal hij leven

Elke keer opnieuw is het inspirerend om kennis te mogen maken met een gepassioneerde kweker, zoals René Koning en zijn vrouw van Kings Art Flowers in Hoogwoud. Zij kweekten eerst Zantedeschia, maar namen in 2004 een partij Scadoxus over. Scadoxus multiflorus was destijds een nieuwe uitdaging: een zeer oude snijbloem van uitzonderlijke schoonheid en bovendien met een bijzonder lang vaasleven.

Het kwekersechtpaar is nu ruim vijftien jaar bezig om Scadoxus te vermeerderen en te kruisen. Daarnaast proberen zij het oogstseizoen te verlengen. Het is een zeer exclusieve teelt; circa 95% van de bollen geeft slechts eenmaal per jaar een bloem. Normaal bloeit Scadoxus in de zomer en allemaal tegelijk.
Door het ontwikkelen van nieuwe soorten en een temperatuurbehandeling is het gelukt om vanaf eind februari tot november bloemen te kunnen oogsten; een zeer geduldige en nauwkeurige klus. Verschillende bloemen worden met elkaar bestoven en dan is het vier jaar wachten totdat de eerste bloem verschijnt nadat de zaadjes zijn geplant.
Tijdens een rondleiding in de kas zie je het resultaat van hun werk. Tientallen vakken Scadoxus met verschillende kleuren van zachtoranje tot bijna rood.

Ook op de kleur van schutbladeren is geselecteerd, want die delen ook mee in de sierwaarde. Heel goed kun je ook zien dat het ene soort langer wordt dan het andere. Heel lange soorten kunnen wel 100 centimeter lang worden en de ‘gewone’ circa 70 centimeter.

1 van 17

Toevallige ontdekking
Het vermeerderen van de bollen was tot 2010 geen doen. De bollen gaven heel erg weinig klisters (nieuwe bolletjes), eigenlijk net genoeg om de bestaande hoeveelheid in stand te houden. Hoe bijzonder is het dan om te horen dat door toeval een oplossing is ontdekt.
Scadoxus is op een zeer milieuvriendelijke manier te telen. De plant is resistent tegen luizen en allerlei andere ziekten of insecten. Er is slechts één diertje dat schade kan aanbrengen en dat is de bollenmijt. Om Scadoxus vrij te houden van deze plaaggeesten halen de kweker de bollen elke vier jaar uit de grond ‘gekookt’ te worden. De bollen worden verhit tot 47°C waardoor de bollenmijt verdwijnt. Een nadeel is dat na het opnieuw poten van de bollen in het eerste jaar de bloemen heel kort blijven.
Tijdens het rooien van de bollen stak René per ongeluk bij een grote bol die dieper zat dan normaal een stuk van de onderkant af. Dit afgestoken stuk bleef achter in het pad. Hoe verrast was René toen hij na enige tijd deze onderkant zag liggen met verschillende klisters (kleine nieuwe bolletjes) erop.

Een zeer belangrijke ontdekking , waardoor de teelt een stuk rendabeler werd. Mede hierdoor konden René en zijn vrouw diverse samenwerkingen aangaan om met deze partners het product verder te ontwikkelen en breder in de markt te zetten. Zo wordt de bol nu ook als potplant aangeboden.

Honderden kleine bloempjes
Scadoxus is familie van Hippeastrum en Nerine en kent een lange geschiedenis als snijbloem, maar altijd op heel kleine schaal. De bloem bestaat uit honderden kleine bloempjes. Wanneer de bloem rijper wordt, komt op de meeldraden stuifmeel; vandaar de bijnaam ‘poederkwast’. Om de bloem goed tot zijn recht te laten komen, laat René zien hoe je al die knopjes voorzichtig een beetje uit elkaar kunt duwen met de hand.
Omdat ze weken lang blijven staan is het belangrijk om het water schoon te houden. De bloem zal steeds groter worden en uitgroeien tot een grote bol.
De buitenste bloempjes zullen het eerste uitbloeien. Als je van perfectie houdt, kun je de uitgebloeide bloempjes heel makkelijk eruit plukken. Een vaasleven van twee weken is heel normaal, maar voor drie weken of langer draait de Scadoxus ook zijn ‘steel’ niet om.

Ondertussen zijn de volgende soorten geregistreerd: Flame, Garfield, King of Orange, Red Dragon, Torch, Blitz en Bonfire.

Tekst: Bab Star, Bloemengroothandel Bab Star | Foto’s Bab Star en Fotostudio GJ Vlekke