Vanmorgen vroeg maakten directeur Andre van Kruijssen en ik een rondje om Veiling Holambra. De bouwnijverheid die we waarnamen, vertelde mij dat het de veiling voor de wind gaat. De omzet die kwekers via de veiling realiseren groeit ieder jaar met gemiddeld 12%. Het betekent dat Veiling Holambra dit jaar de 1 miljard reals aantikt. Dat is zo’n 190 miljoen euro. Die groei schreeuwt om uitbreiding.
De uitbreiding zit ‘m in het kopersgebied. Vorig jaar bouwde de veiling al 1,5 ha voor kopers bij, dit jaar volgt wederom 1,5 ha. Het betekent dat zo’n 70% van de bebouwde oppervlakte van 13,1 ha door kopers gebruikt wordt.
De afgelopen jaren heeft de veiling door actief beleid te voeren veel supermarktketens aan zich gebonden. Het zijn er nu 70 die bij de veiling kopen. Dat kan dit jaar wel eens oplopen tot 100, sprak Van Kruijssen de verwachting uit. Ook bij die 70 klanten zit bovendien nog groei. Ze beleveren ‘slecht’ zo’n 3000 van hun 6000 winkels met producten uit Holambra. Overigens zit de groei niet alleen bij de ‘superklanten’. Ook andere klanten kopen meer in.
Rond de veiling wordt niet alleen gebouwd voor kopers. Zonnepanelen voor de opwekking van elektriciteit krijgen een plaats op het dak en de veiling laat een groot bassin graven voor de opvang en gebruik van regenwater. Eenmaal binnen troffen we een veiling in ruste. Dat is logisch in het weekend. Wel bizar om de klok letterlijk op zwart te zien. Morgenvroeg kunnen we de klok in werking aanschouwen. Voorzitter Joost van Oene verzekerde me dat de tribunes regelmatig bomvol zitten.
Van Oene nam ons mee naar het verleden van Holambra. Een groter contrast met de moderne veiling van vandaag is niet denkbaar. De oorsprong van de veiling kent grote overeenkomsten met het ontstaan van veilingen in Nederland. Handelaren in Holambra speelden kwekers tegen elkaar uit en daardoor verloren die veel geld. De oprichting van een veiling was het antwoord. Er was echter een probleem: de kwekers hadden geen geld om een klok aan te schaffen. Een Canadees advies bracht uitkomst: start simpel en zet een man op een paar pallets. En zo geschiedde. De man deed het afmijnen met zijn mond en handen.
De veiling verving de man al snel voor een paar lichten. Dit laatste was echter ook niet ideaal en daarom nam Veiling Holambra in 1991 de klok van Bemmel over. De jaren erna volgde grote groei. Het terrein van de veiling was al snel te klein en daarom kocht de veiling land aan op de huidige locatie. In juli 2009 maakte de veiling hier een nieuwe start.
Op de nieuwe locatie was echter een probleem en dat was dat er niet veel ruimte voor klanten was. De trucks waren hun kantoren en koelcellen. De veiling stelde als doel dat 50-70% van de gebouwen op het terrein door kopers gebruikt moest worden en daarom ging ze bouwen. Toen de kopers lieten weten geen interesse te hebben in de bouwsels zaten de kwekers met de handen in het haar. Een alfa-mannetje tussen de kopers besloot echter in de plannen van de veiling mee te gaan en de rest volgde al snel.
Anno 2020 is er een flinke wachtlijst met kopers. De veiling doet er alles aan om die wachtlijst te laten verdampen. Daar was ik vanmorgen getuige van. Ik zag ook dat kleine schattige uiltjes – geen idee welk soort het is – zich genesteld hebben in de hopen bouwzand die hier en daar op het terrein liggen.
In Nederland zou de aanwezigheid van de aandoenlijke diertjes onvermijdelijk leiden tot een bouwstop. In Brazilië zijn ze gelukkig niet doorgeslagen. Maar goed laat ik maar niet teveel over die uiltjes zeggen. Voor je het weet heeft Veiling Holambra dierenactivisten op hun dak of wordt president Jair Bolsonaro op het matje geroepen door een of ander internationaal bolwerk.
