Het was vlak na de vakantie. Ik stond op de weegschaal. Het was tenslotte alweer ruim twee weken geleden. En ik ben gewend om er haast elke dag wel even op te gaan staan. Wát? Bijna honderd kilo… Lijnen!
Vraatzucht kom ik ook op de tuin wel tegen. Rupsje Nooitgenoeg ligt altijd op de loer, zeker in de zomermaanden. En nu gun ik ieder het zijne, maar waarom moet zo’n rups twintig takken van gaatjes voorzien? Kies er voor mijn part eentje uit, vreet die helemaal kaal en doe je ding. Ga lekker liggen verpoppen. Maar nee hoor, het is net als met een vos: Hier een hap, daar een beet. Zoveel mogelijk schade maken. De etters.
Tot een jaar of twee geleden was dat niet zo’n probleem. Tweemaal spuiten met Nomolt en met een paar hapjes was het gebeurd. Of ze er buikpijn van kregen of een zachte dood stierven, ik weet het niet, maar het hielp. De enkele keren dat het middel niet werkte was wanneer je het in de kast liet staan. Maar van medio mei tot eind november gebeurde dat nauwelijks.
Toen Nomolt uit het middelenpakket verdween ging ik Runner gebruiken. Toch, op de een of andere manier doet het niet wat het belooft. Tenminste, bij mij op de tuin. Bij m’n broer wel, dat is het vreemde. Maar laat er nu pas bij Vakgeluiden een collega staan die Nocturn aanprijst! Kijk, alleen daarvoor al wil je het Vakblad voor de Bloemisterij in je brievenbus hebben.
Toch zijn rupsen niet alleen maar schadelijk. Ik lees in de krant dat er een soort is ontdekt die plastic op eet en omzet in glycol. Rupsen die de plastic soep aanpakken. Is het niet geweldig? Toch eens een lege Runnerfles op het pad zetten, kijken of de wasmot, want die is het, in de kas voorkomt. Dat scheelt weer afval.
Intussen heb ik mijn handen vol aan m’n eigen vraatzucht. Minder brood, geen koek bij de koffie, nee zeggen tegen tussendoortjes, niet voor een tweede keer opscheppen. Tweemaal daags gezond fruit. Hoe lang houd ik dat vol? Want het is allemaal zo lekker. Iemand misschien belangstelling voor een weegschaal?
Kees van Egmond
