In de vergetelheid: Nerine

Nerine behoort tot de familie van de Amaryllidaceae, waarvan de meeste variëteiten in Zuid-Afrika te vinden zijn. De Amaryllidaceae is een brede familie: van Clivia en Nerine tot Hippeastrum. Kwekers zoals Kees en zijn dochter Kitty de Jong van Agrofleur in Roelofarendsveen, zijn continu op zoek naar nieuwe en betere bloemen om bloemisten en consumenten te blijven verrassen. Bab Star ging bij ze op bezoek.

Kees en zijn dochter Kitty de Jong hebben allebei dezelfde passie: Nerine. Kees de Jong begon vijftig jaar geleden met een partij Nerine bowdenii. Uit deze partij selecteerde hij een aantal bollen die betere eigenschappen hadden dan de bowdenii en zo kreeg hij Nerine bowdenii ‘Favorite’, die nog beter groeide en bloeide.

Kees kreeg steeds meer liefde voor de Nerine en wilde naast de roze het liefst ook witte en andere kleuren kweken. Samen met collega-kweker Niek van Keulen ging hij verschillende soorten kruisen. Een aantal hobbyisten uit verschillende delen van de wereld was bereid om stuifmeel van hun planten op te sturen zodat Kees en Niek konden beginnen aan hun avontuur. Als je verschillende soorten kruist, geeft dat niet direct nieuwe kleuren. Vaak krijg je gewoon een van de twee soorten terug. Het kan jaren duren voordat het genetisch materiaal zich mengt en dan ineens zit er een witte tussen de roze. ‘Alles wat je er in stopt, komt er op en dag weer uit. maar je weet nooit wanneer’, aldus Kees.

Hij had een gemengd bedrijf met tulpen, Agapanthus en Nerine. Toen dochter Kitty in de zaak kwam, is zij zich gaan specialiseren en besloot vol voor de Nerine te gaan.  Samen met de zoon van Niek van Keulen hebben ze drie Nerine-lijnen opgezet: de Amarine, de Elegance en de Bowdenii.

Rode Nerine

De droom van Kees was een rode Nerine. Hij had zelfs een glas-in-loodraam laten maken in zijn huis met een rode Nerine erin. Zo hield hij zijn droom levend. Als je de zaadjes van gekruiste Nerine zaait, duurt het drie jaar voordat ze bloeien. Duizenden had Kees er gezaaid. Elk jaar was het weer een verrassing welke kleuren zouden ontstaan. Er was een wilde rode Nerine: de sarniensis in Zuid-Afrika. Kees had het stuifmeel diverse malen gebruikt, maar elk jaar kwamen licht- en donkerroze bloemen op. Kees en Niek hadden de moed al bijna opgegeven, toen er opeens tussen de duizenden nieuwelingen één rode stond. Grote commotie, spanning, verwachting, kippenvel. Alles kwam in beweging. Is de bol goed? Is de rode ook rood te vermeerderen? Zijn de bollen bestand tegen ziektes? Een spannende tijd brak aan met vermeerderen, selecteren, tegenslag met bacteriën. En nu, 20 jaar later, hebben ze 100.000 bollen beschikbaar om bloemen van te snijden. Zijn naam is Amore: een rode Nerine Elegance met een bloem die in het zonlicht schittert alsof er goudpoeder op ligt. Kees’ droom is uitgekomen.

1 van 13

Hippe uitstraling

Nerine/Amarine in de nieuwe vorm is een geweldig product met een hippe uitstraling. Ondertussen zijn er bicolor, zachtroze, cerise en rode verkrijgbaar. Ze hebben allemaal lange stelen, grote bloemschermen en zijn twee weken houdbaar, ook als ze rijp worden gesneden; ‘op de bol gerijpt’ noemen ze dit. Het voordeel hiervan is dat direct tonende bloemen verwerkt kunnen worden in bloemwerk. Op de bol gerijpte bloemen worden ongelijk gebost om beschadiging te voorkomen. Ook de kromme stelen worden gewaardeerd en apart gebost.

Alle Nerine van Agrofleur worden voorbehandeld met BVB en de beste koeltemperatuur is 3 à 4°C. Het hoofdseizoen loopt van september tot en met november, een aantal kwekers kweken ze jaarrond.

Anekdote met huiskat

Kees vertelt Bab nog een mooie anekdote. Hij had een prachtige bol geselecteerd die hij koesterde vanwege de grote bloem, kleur en stevige steel. De bol moet gaan klisteren (nieuwe bolletjes maken aan de bol) om te vermeerderen. Elk jaar werd de bol groter, maar er ontstonden geen nieuwe kleine bolletjes. Kees was enorm zuinig op de bol en was helemaal van slag toen de huiskat zijn behoefte had gedaan in de bak waar de bol in zat. De kat had met zijn klauwen de bol ernstig beschadigd en opengehaald. Kees gaf niet op en probeerde te redden wat er te redden viel en plantte zijn zwaar beschadigde bol weer op.

Zes weken later kwam Kees thuis met verse tartaar van de slager. Wat is dat?, vroeg zijn vrouw. Dat is voor de kat!, was het antwoord.

Grote verbazing…  maar doordat de kat met zijn nagels inkepingen had gemaakt in de bol kreeg deze spontaan klisters: nieuwe kleine bolletjes. Eindelijk ging de Nerine zich vermeerderen en een nieuwe soort was geboren: Isabel. Weken later werd de eerste kleindochter van Kees geboren met de naam Isabel. Vanaf dat moment worden heel veel bollen aan de onderkant ingesneden met een mes; parteren heet dat.

Tekst en foto’s: Bab Star