Terwijl de metro weg wil schiet een oude vrouw in een scootmobiel nog naar binnen. Met een klap staat ze stil, gevangen tussen de deuren. À la Simson probeer ik de deuren weer open te duwen. Het lukt! We halen haar binnenboord. Pfieuw, dat was net op tijd. Dan kraakt de intercom. ‘Mevrouw! Als de deur dicht gaat moet u niet nog snel even naar binnen piepen!’ Ik knipoog naar haar. De Benidorm-bastard.
We zijn onderweg naar hartje Rotterdam. Het is zaterdag. Buiten is het grijs en de miezerregen doorweekt je zonder dat je er erg in hebt. Dan heb je twee opties: Óf terug je bed in, óf erop uit. Wij kiezen voor het laatste en pakken de lightrail richting Markthal. Die bestaat vijf jaar en we zijn nieuwsgierig hoe het de kramen daar vergaat. Bovendien hebben we een lunchbon te besteden.
Op de Coolsingel komen we weer bovengronds. We lopen langs het stadhuis waar het balkon leeg is. Gezien het voetbal op Zuid zal dat voorlopig ook nog wel zo blijven. Stratenmakers zijn bezig om het trottoir te vernieuwen. Overuren maken. In de Hoogstraat komen we langs een draaiorgel. Natuurlijk gooien we muntgeld in de ritmisch op en neer gaande centenbak van de orgelman. Ik houd ervan. Even verderop ruiken we de onvermijdelijke Goudse stroopwafels. Dan zien we onze bestemming liggen. Het blijft toch een plaatje.
Binnen kijken we opnieuw onze ogen uit. Echt overal eettentjes, hippe foodbars en restaurants. Voor een euro kun je een grote beker met vers fruit kopen. Vooral watermeloen zien we. Wil je iets met cocos dan betaal je meer. Maar zagen we 5 jaar geleden nog twee bloemenunits, van Naturals en Decorum, nu is er geen bloem meer te vinden. Kennelijk toch niet levensvatbaar.
Buiten wel. Daar is de zaterdagmarkt bezig. We vinden er vijf bloemenkramen op rij! Met prachtige lelies, rozen en lisianthus te kust en te keur. Petje af voor de standhouders. Elke dag weer opbouwen en afbreken. Zorgen dat je los komt. Dan heb je als tuinder echt een makkie. Laten we maar zuinig zijn op FloraHolland.
Kees van Egmond
