De broers Barry en Roland Duyvesteijn telen nu nog uitsluitend snijstrelitzia. Vanaf 2018 zullen ook potstrelitiza de kwekerij Holland Strelitzia uit Zevenhuizen verlaten.
De kasoppervlakte van Holland Strelitzia is nu nog opgedeeld in drie afdelingen: twee stookafdelingen (warm en gematigd warm) en een koude afdeling (vorstvrij). Dit om het gehele jaar productie van snijstrelitzia te hebben. Uit de stookafdelingen valt de oogst in najaar tot zomer, waarna de oogst (zomer) uit de koude afdeling volgt. Daar wordt de bloeiperiode aan de natuur overgelaten. Hoogstens met krijten is nog enigszins te sturen. In het najaar is de vraag naar strelitzia’s het grootst, terwijl in de zomermaanden de bestellingen veel lager liggen. Met de bloei is een klein beetje te schuiven, afhankelijk van de veilingprijzen.
Nog dit jaar, uiterlijk begin volgend jaar gaan de broers van de koude afdeling ook weer een stookafdeling maken. Volledig of gedeeltelijk, daarover zijn ze nog niet uit. Daarmee laten ze de jaarrondteelt los om meer te snijden gedurende de rest van het jaar. „Excessen qua prijsvorming in de zomer zit er niet meer in”, voert Duyvesteijn aan als reden.
Een gedeelte van de extra stookruimte wordt benut voor het verkrijgen van een compact bloeiende potstrelitzia.
Weinig kennisuitwisseling
Hoeveel stelen ze per jaar snijden, houdt Duyvesteijn voor zichzelf. Hij deelt graag kennis open met collega’s, maar daartoe zijn ze niet bereid. Vandaar dat ook hij niet het achterste van zijn tong laat zien. „Open kennis delen is nooit een sterk punt geweest van strelitziatelers”, deelt Duyvesteijn mede.
Graag tilt hij gezamenlijk de strelitziateelt naar hoger plan, nu is hij daar enigszins zelf toe gedwongen. Zoals het jarenlang zelf selecteren van planten om uiteindelijk de kas volledig vol te hebben staan met eigen selecties. Tien jaar geleden is hij daar mee begonnen door vier jaar oude gezaaide planten in potten te zetten in de koude afdeling. Om vervolgens elk plant te beoordelen. Grofweg een derde komt in aanmerking voor vermeerdering. „Toen de prijzen van strelitzia in neerwaartse spiraal kwamen, wist ik dat veel winst was te behalen in beter plantmateriaal. Het opbouwen hiervan vergt echter veel tijd en kost klauwen met geld. Planten uitgraven en scheuren, leveren immers geen bloemproductie op en nemen veel kasruimte in beslag”, licht Duyvesteijn toe.
Uniformer
Nu staat de kas voor een derde vol met eigen geselecteerde planten, over twee jaar moet dit verdubbeld zijn. Over acht jaar zijn hopelijk alle planten ’eigen’ planten. Twintig jaar monnikenwerk heeft Duyvesteijn er dan opzitten. Als hij vandaag weer voor die keuze stond, zou hij er weer toe beslissen.
Allemaal voor dat ene doel: uniformere planten. „Wij willen toe naar efficiënter, zeg maar fabrieksmatiger strelitzia telen. Bloemen snijden, inpakken, klaar. Niet in de schuur bezig zijn met vijf sorteringen maar met één hooguit twee. Bloemen van nagenoeg dezelfde grootte die boven het gewas groeien en geen oerwoud vormen waarna elke ronde het oude blad moet worden weggeknipt. Dus niet alleen een betere bloemkwaliteit, maar ook nog eens minder teelthandelingen.”
Kan altijd beter
Het zit in het karakter van Duyvesteijn om als ondernemer nooit tevreden te zijn: „Het kan altijd beter. Er blijven uitdagingen genoeg onder meer op het gebied van watergeven en bemesting. En als dat op een duurzame wijze kan, zal die worden bewandeld. Waarbij nooit concessies wordt gedaan aan de kwaliteit.”
Maatwerk bij waterzuivering
Tegen wolluis zet Duyvesteijn al drie jaar geen middelen meer in. Luis (met galmuggen) en spint (met roofmijten) worden ook biologisch aangepakt. Telen zonder de inzet van chemische middelen lukt de strelitziakweker niet. Ingrijpen tegen luis met Pirimor Rookontwikkelaar blijft incidenteel noodzakelijk.
Dit middel mag echter niet ingezet worden als lozingswater niet gezuiverd wordt. En laat dat nu net een groot probleem zijn met het bedrijf gelegen op het laagste punt van Nederland en vlak naast het kanaal. Met het continu moeten wegpompen van kwelwater heeft zuiveren van waterstromen op het glastuinbouwbedrijf geen zin. Dat wordt erkend door de lokale overheden. Vandaar dat gewerkt wordt aan een passende maatwerkoplossing. „Zo zie je maar weer dat achter een bureau strenge duurzaamheidseisen worden bedacht, die niet altijd in de praktijk binnen gestelde termijnen zijn op te lossen”, verwoordt Duyvesteijn
Gaan bemiddelen
Tijdens de crisisjaren is de prijs van het nicheproduct strelitzia steeds verder onderuit gezakt van gemiddeld € 1,50 naar € 1 per steel. Een prijs die bij het aantrekken van de markt niet is teruggekeerd. Hierop hebben de broers geanticipeerd door op teeltkosten te besparen, maar vooral door hun bloemen te gaan bemiddelen in plaats van te klokken.
Daarmee is enige marge teruggewonnen, maar veel belangrijker dat Roland er in geslaagd is klantrelaties op te bouwen. Zo is Strelitzia Holland ’preferred supplier’ van Fleurametz, waarmee ze gezamenlijk een speciale driehoekige puntdoos hebben ontwikkeld voor zes strelitzia’s. Aan andere vaste klanten leveren ze zestien strelitzia’s op water een speciale doos waarin de bloemen verser blijven.
„Duurzaamheid is niet alleen teeltgerelateerd. Duurzame klantrelaties zijn minstens zo belangrijk”, stelt Duyvesteijn. Klanten die het op prijs stellen dat ziekten en plagen biologisch worden aangepakt. „Duurzaam ondernemen is wel degelijk een verkoopargument. Dit brengen we onder de aandacht zonder er nadrukkelijk mee te koop te lopen.”
Meer over de duurzame inspanningen van de broers Duyvesteijn is vrijdag 3 november te lezen in de Bloemisterij.
