’Wat veil je?’
’Twee Aalsmeer, en op Naaldwijk en Rijnsburg allebei een karretje.’
’Zo, durf je nog?’
’Ja, ik heb nog niet versnipperd, maar hij staat al wel klaar…’
We weten weer wat het is. Een hittegolf. Altijd als de zomer nadert is de gedachte eraan sluimerend aanwezig. Op de achtergrond. Ze kijkt vanuit een hoekje mee naar de weerberichten. En als Gerrit Hiemstra een stapje opzij zet om de eerstkomende vijf dagen te laten zien, steekt ze haar nek even uit. Wat wordt het?
Het weer. Ik word er weleens mee geplaagd thuis. Als er voor het weekend qua temperatuur historische dagen worden voorspeld, dan kan ik het niet laten om onder het eten zoiets ter sprake te brengen. ’Ja, ze denken zelfs dat de 38,6 graden van Warnsveld in 1944 wordt verbroken!’ ’O nee,’ lees ik in de mij aanstarende ogen, ’daar heb je hem weer met z’n weer…’ Tja, je zal er maar mee besmet zijn. ’Ik ben met die bloemen nu eenmaal van het weer afhankelijk.’ Ga ik me nog zitten verdedigen ook.
En dat het een besmetting is, is inderdaad wel zeker. Wij aten vroeger thuis stipt om kwart over zes. Om zes uur ging het nieuws van Hilversum 1 aan. Direct daarna kwam er een uitgebreid weerbericht. Had het hart niet in je lijf om daar doorheen te praten. Dan zwaaide er wat. Het toenmalige vriendje van mijn zus verzuchtte eens: ‘Bij jullie draait alles om het weer!’
Dat betekent overigens niet dat ik een weerprofeet ben. Integendeel. Vorige week zat ik er nog eens helemaal naast. Waren we ’s middags uit de kas gevlucht vanwege de smorende hitte. Richting Katwijk aan Zee. Afkoelen. Nou, dat hebben we geweten. We zaten er nog geen uur of de zeewind wakkerde aan. De zon ging schuil achter dikke wolken. Iedereen vluchtte naar huis. Wij niet, nee, wat wil je. Je gaat niet voor niks zo’n eind rijden. Maar we koelden wel lekker af ja.
Gelukkig is het einde van de hittegolf ook weer gekomen. Bloemen die doordraaien, dat wil je niet te lang meemaken. Is niet goed voor de moraal. Maar we worden aan alle kanten gewaarschuwd dat er door de opwarming van de aarde meer zullen komen. Wen er maar aan. Al zegt de scepticus in mij: Dat zullen we nog weleens zien. Want het warmterecord uit 1944 staat nog steeds.
