’Zo, wie is er jarig?’ Mijn vrouw steekt even haar hoofd om de deur van de kantine. En natuurlijk zit je juist dan aan het gebak.
Tompouces, moorkoppen, alsof er geen overgewicht is om tegen te strijden. En er is niet eens iemand jarig. Hoewel, 14 jaar bij de zaak is ook een beetje een verjaardag, toch?
Om de stand van de economie te volgen hoef je alleen je telefoon maar bij je te hebben. Tijdenlang was het stil, maar opeens begint het weer. Uitzendbureaus weten je weer te vinden. Alsof ze ruiken dat er iets te verdienen valt. Zo gauw het land maar even een paar tienden uit de recessie is beginnen ze al te bellen.
Begrijp me goed hoor, ik neem ze niks kwalijk. Hoogstens dat ik wat vraagtekens zet bij de manier waarop ze klandizie proberen te werven. Zou dat nu echt werken, via de telefoon? Maar ja, het gaat natuurlijk wel lekker snel, zo’n lijstje afbellen. En tijd is geld. Dat is ook de reden dat ik ze meestal snel onderbreek. ’Voordat u uw hele verhaal gaat doen, wij maken eigenlijk nooit gebruik van uitzendkrachten.’ Wat volgt is diepe stilte. Soms hoor je alleen de hersens kraken. ‘U werkt niet met uitzendkrachten?’ klinkt het dan, alsof een echoput mijn woorden weerkaatst. ’Nee, wij hebben alleen vast personeel.’ Nou, daar kijkt ze van op. Dat die er nog zijn…
Ja, ik weet dat de trend anders is. Vast personeel wordt steeds vaker gezien als een vaste last. Je zal er maar een hebben die voor langere tijd ziek wordt. Dan weet je wel wie er voor de kosten opdraait. Of het zal met je bedrijf niet zo goed gaan en er moeten werknemers uit. Voor je het weet zit je met een bondgenoot van de FNV om tafel. Nou, berg je dan maar. En dus heeft een vast contract vaak nog maar een houdbaarheidsduur van een jaar. Kijken we dan wel weer verder.
Maar niet bij ons dus. We hebben het wel geprobeerd in het verleden. Het planten uitbesteden aan een Turks uitzendbureau. Zat je dagenlang in de rats omdat je met je ogen dicht kon zien dat de foto op het ID-bewijs niet leek op de persoon die voor je stond. We waren er gauw klaar mee. Dat is nu niet meer zo? Gelukkig maar.
Toch houden wij onze vaste werknemers in ere. Want weet u, wij zijn gek op gebak. Eet smakelijk!
