Duurzaamheidskeurmerken zijn in veel gevallen geen accelerator voor het bevorderen van duurzame innovaties in het bedrijfsleven. Dit komt doordat overheden of bedrijven vaak niet de moeite nemen om zich echt te verdiepen in duurzaamheidsclaims van leveranciers. Daarbij leggen keurmerken vaak de praktijk van een bepaald moment vast, terwijl duurzame innovaties elkaar snel opvolgen.
Dit betoogt Jos Reinhoudt, senior kennismanager bij MVO Nederland. Volgens hem lopen veel innovatieve duurzame bedrijven, die met hun producten en diensten een flinke stap voorwaarts durven zetten richting een klimaatneutrale, circulaire en inclusieve economie, geregeld tegen een muur aan.
Vaak gaat het om kleine bedrijven, startups of maatschappelijke ondernemingen, zegt Reinhoudt. Volgens hem worden deze bedrijven vaak afgewezen, omdat ze niet ‘in een voorgekookt sjabloon passen.’ Terwijl het voor veel met name kleinere ondernemers lastig en duur is om aan de eisen van een bepaald keurmerk, zoals de protocollen, audits en controles, te voldoen.
Reinhoudt wijst daarbij op de afnemers van duurzame producten of diensten, zoals overheden en bedrijven, die ‘klakkeloos vragen naar een of ander keurmerk, in de veronderstelling dat daarmee alles goed is geregeld.’ Hoewel Reinhoudt het nut en noodzaak van duurzaamheidskeurmerken, in Nederland zijn er ongeveer 200, onderschrijft, zijn ze te weinig op maat gemaakt om ook nieuwe duurzame innovaties van dienst te zijn.
Als voorbeeld noemt hij het FSC-keurmerk voor papier dat is gemaakt van duurzaam hout. Leveranciers die papier maken van het nog duurzamere olifantsgras, kunnen het FSC-stempel niet bemachtigen. Met zijn betoog zoekt Reinhoudt naar meer waardering en markttoegang voor duurzame innovaties.
