Deze week zei iemand tegen mij: “Zodra je je ongemakkelijk voelt in een gesprek, ben je begonnen met leren en ontwikkelen”. Dus lees mijn betoog even door en stel jezelf de vraag of er afgelopen jaar kriebels in de buik zijn ontstaan. Want dan is er iets interessants gaande. Een korte terugblik op de zaken die mij het meest bezighielden.
De positieve marktomstandigheden in de sierteelt resulteert in goed renderende bedrijven. Het vet op de botten neemt toe. Enkele producten daar gelaten, zit het bij de meeste bedrijven wel snor. Wat dat betreft, vermoed ik dat veel ondernemers dankbaar zijn en met volle energie vooruitkijken.
Het jaar 2018 is een jaar van beweging geweest. De sierteelt heeft onder externe druk stevige stappen moeten zetten in verduurzaming, de Phaleanopsis-telers voorop. Onder druk van bevindingen van Greenpeace, prijsdruk, marktverzadiging en imago hebben ze elkaar (moeten) opzoeken om stappen te zetten in certificering, pre-competitief onderzoek en promotie. Wanneer je dieper kijkt, een bijna verplichte samenwerking. Gelukkig zie ik bij deze groep een aantal ondernemers die ook echt vanuit zichzelf willen samenwerken. Ik wens de sector voor 2019 ‘het intrinsiek willen samenwerken’ van harte toe.
De beweging in certificering (lees transparant zijn) heeft ook zijn effect gehad in de andere sierteelt productgroepen. De vraag is niet of je je certificeert op duurzaamheidskenmerken, maar hoe. Waarbij iedereen aan de ene kant de worsteling van de zomerbloementelers heel goed snapt, maar aan de andere kant ook beseft dat deze beweging alleen nog maar in kracht toeneemt. Wat dat betreft is iedereen wel wakker, er is geen ontkomen meer aan.
Ook Royal FloraHolland is klaar om van duurzaamheidscertificering echt een thema te maken. De transitie in toezicht naar een Ledenraad is een afleider op de versnelling geweest. Ik wens de marktplaats in 2019 op duurzaamheid transparantie en scherpe keuzes toe. Geen acceptabele duurzaamheidscertificering betekent achteraan aansluiten in het veilen. Een mooie eerste test op het leiderschap van directie en ledenraad. Gevangen blijven in het oude of een stap vooruit durven maken. Ik ben benieuwd.
Op sector samenwerking zijn echt mooie stappen gezet. Wat dat betreft staat LTO Glaskracht wel vol in zijn kracht. Op scherpe wijze zonder poespas het sectorverhaal vertellen, prachtig wat hiervan uit gaat. Ik ben benieuwd of iedereen aan boord blijft. Het uitstappen van Anthos deze week uit de Branche Organisatie Sierteelt is wat mij betreft wel een teken aan de wand. Zit ‘het willen’ samenwerken dan toch minder diep dan gedacht? Is er niet stil een veenbrand gaande? Wanneer het op samen kennis delen en ontwikkelen aankomt, geven we toch liever niet thuis? Ik hoop van harte dat 2019 geen streep zet door deze zo belangrijke onderwerpen.
Of zaten we met elkaar in 2018 op een roze wolk? Gemiddeld genomen heeft de sector de wind in de zeilen en laten we dat inmiddels ook graag zien. Menig bedrijf wordt opgepoetst door goede marketeers en communicatiemensen. Mijn zorg is dat dit Green Washen ervoor zorgt dat het echte verhaal van de ondernemer en zijn bedrijf niet meer op tafel komt en we daardoor het echt leren van en met elkaar definitief hebben uitgezwaaid.
Kortom, wat mij betreft is 2018 het jaar van de beweging geweest, nu doorzetten en doorpakken. Dan wordt 2019 het jaar van de vooruitgang.
