Ik neem de pulverisator met Flusol for op mijn rug en spuit de gevelramen nat. De ruiten zien er aangeslagen uit, alsof ze last hebben van een virus. Maar daar komt snel verandering in! Even laten intrekken en dan met de hogedrukspuit erop. Wég algen. Blinkend schoon. We laten ons niet kisten!
Als ik terugdenk aan ruim twee weken geleden dan voel ik het zo maar weer over me heen komen. Dat gevoel van ‘alles breekt ons bij de handen af’. Een niet te stoppen virus, landen die worden stilgelegd en een economie die stokt. Waar moet dat naar toe? In welke slechte film zijn we beland? ’s Morgens wakker worden en erachter komen dat het echt waar is. En niemand die het einde kan voorspellen.
Nu zijn we bijna drie weken verder. Corona beheerst nog steeds het nieuws. Elke dag worden we opgeschrikt door wéér zoveel doden. Nieuwe besmettingen. Redden we het met de IC-bedden? Een land onder hoogspanning. Maar toch voelt het anders dan in het begin. Kennelijk passen we ons aan en begin je er een beetje aan te wennen. Iedereen zoveel mogelijk thuis. Geen onnodige contacten. En ons werk gaat door.
Ons werk. Het lijkt een beetje op hozen in een lekke boot. Je hebt de begroting aangepast met lagere prijzen en heel veel uitval. Dan zie je het liquiditeitsschip dieper in het water komen te liggen. Wat dan helpt is veel bloemen verkopen. Maar ja, hoe krijg je dat voor elkaar? Want China wil wel, maar de vrachtkosten zijn hoog. En op de veiling gelden aanvoerbeperkingen. En dus is het spannend of er voldoende binnen blijft komen om de kosten te betalen. Het emmertje waar je mee hoost is klein zat.
Aan de andere kant, wij hébben nog emmers. Er zijn bedrijven die compleet stil liggen. Hoe zou dát voelen? Om dan positief naar de toekomst te blijven kijken… Wat zal er straks veel geld nodig zijn om de economie weer aan de praat te krijgen. Is dat er wel?
En toch, ik spuit m’n kasgeveltje weer schoon. Buiten loopt mijn broer het gras te maaien. In de kas worden plantjes gepoot. Over een paar weken gaan we weer stomen. Gekkenwerk? Ik denk toch van niet. De schouders eronder mensen! Want als er íemand is die van goede én slechte tijden weet dan is het toch een tuinder? Kop op!
Kees van Egmond
Lees hier meer columns van Kees over de coronacrisis
