Het rampenplan brexit is totaal meegevallen. In onze dromen zagen we een file vanaf Parijs tot aan de Eurotunnel en een stoet aan vrachtwagens bij Hoek van Holland die niet meer te overzien zou zijn. Die dromen kwamen niet uit omdat iedereen in al die jaren wel wat voorbereidingen had getroffen.
Het Verenigd Koninkrijk is in de laatste paar maanden van vorig jaar zo vol gereden met spullen dat ze daar met de ogen dicht Pasen halen zonder nog een bestelling te hoeven doen op het vasteland. Niemand durfde het aan om af te wachten. Met bloemen is dat natuurlijk wat anders, die kun je niet op de plank leggen. Wat bleek? Nog nooit zijn we zo makkelijk de tunnel door gekomen. Aan het extra papierwerk ben je ook zo gewend. De Engelsen denken echt dat ze na brexit op ’Treasure Island’ wonen.
Nooit meer betalen aan Brussel met zijn onnodige maandelijkse verhuizing tussen Brussel en Straatsburg. Nooit meer meebetalen aan onzinnige projecten als spoorlijnen in Oost-Europa waar nog geen 10 mensen per dag gebruik van maken.
Ambtenaren zijn een speciaal soort mensen die een afwijking hebben die ze krijgen zodra ze zijn aangenomen. Hun ‘geef- en neemklier’ wordt binnen de muren van een ministerie, Europarlement of gemeentehuis zeer sterk en snel ontwikkeld. Ze spenderen geld aan dingen die totaal onzinnig zijn en pakken alles van je af waar ze denken recht op te hebben.
Zo was er die man in het Westland die zijn bomen moest kappen omdat het agrarische grond is. Een klein stukje land met een aantal bomen waar niemand wat in ziet. Maar volgens de gemeente kan er een kas staan dus de bomen moesten weg. Agrarische grond moet bomenvrij zijn. Een stukje land van hooguit een paar honderd vierkante meter. Rechtszaken zijn hierover gevoerd met OPM (Other People’s Money). De beste man heeft tussen kerst en oud en nieuw zijn bomen maar omgezaagd om een dikke boete te voorkomen.
Dit soort gevallen noem ik persoonlijke rampen tussen overheid en burger. Met zo’n persoonlijke ramp had ook de vrachtwagenchauffeur te maken in Hoek van Holland op zijn terugweg naar Europa. Hij kon zijn boterhammen inleveren omdat er een plakje ham op zat. Je moet er keihard om lachen, maar de triestheid van het hele gebeuren gaat de boeken in als ambtenarij.
Feico Smit
General manager ADI logistics consulting
Lees hier meer columns van Feico
