We zijn hier nu vier dagen en onze indruk is dat de Canadese tuinders goed boeren de laatste jaren. Of om het minder eufemistisch te zeggen: ze verdienen bakken met geld. Hoogste tijd dat we hier zelf een tuintje gaan beginnen.
We zijn een groep van acht Westlandse kwekers en ik. Keer op keer krijgen we te horen dat de zaken goed gaan. Vanmiddag nog uit de mond van Peter Boekestyn van Boekestyn Greenhouses/ FloraPack. „The last two years are the best ever. By miles”, zei hij. En die uitspraak heeft geen vertaling nodig.
Boekestijn teelt potgerbera en kalanchoe jaarrond, daarnaast teelt hij een half jaar potlelie en een half jaar cyclamen. Verder koopt hij heel veel producten bij om te verhandelen. 80% van wat er onder Flora Pack de deur uitgaat is geen eigen kweek. En dat zie je bij meer telers die de verkoop zelf in de hand hebben. De markt vraagt om een breed aanbod.
Eerder die dag waren we bijvoorbeeld bij Bayview Flowers van de gebroeders Staalduinen. Ook zij zijn een handelskwekerij. Zelf telen ze potgerbera en kalanchoe, maar ook zij kopen in bij andere kwekers. Vervolgens zitten ze met supermarkten in de VS om tafel om de handel te verkopen. En ja, ook zij hebben goede jaren achter de rug.
Het geld lijkt binnen te stromen bij Canadese tuinders. Dit leidt ertoe dat veel bedrijven investeren. In uitbreiding bijvoorbeeld. Bijna alle tuinders die we bezochten hebben snode plannen. De Staalduinens investeerden in automatisering. Bij Aldershot Greenhouses sprak Aaron van der Lugt over een nieuwe steksteekmachine voor potroos en uitbreiding. En vanmorgen sprak Peter van Beurden van Westland Greenhouses – ook hij heeft net als de andere voornoemde telers prachtige handel staan – over een ‘kassie’ erbij.
Wat de telers ook mee hebben is dat er grote vraag is naar kassen. Dus mochten ze het zat zijn en op de Bahama’s willen gaan zitten dan kunnen ze a la minute hun kas verkopen voor een goede prijs. Sinds kort mag er namelijk in de kassen marihuana geteeld worden voor medicinale doeleinden. En als het goed is wordt ook het recreatief gebruik volgend jaar toegestaan. Diverse ondernemers springen daarop in en schaffen een kas aan, want gouden bergen lonken. De teelt van cannabis kan jaarlijks zo maar een paar 1000 dollar per m2 opleveren.
Tuinders zeggen zelf geen interesse te hebben in de teelt van cannabis. Die teelt wordt zo van hogerhand gereguleerd dat ze bang zijn hun vrijheid kwijt te raken. Bovendien dienen kassen dermate aangepast te worden dat een kas veel weg krijgt van Fort Knox. De noodzaak voor telers om zich in hogere sferen te begeven is er bovendien niet; het loopt prima.
Het is niet altijd walhalla geweest in de Canadese sierteelt. De gouden jaren konden telers goed gebruiken. Want, vertelde Boekestijn, de sierteelt heeft hier tien jaar onder druk gestaan vanwege de nadelige koersverhouding tussen de Amerikaanse en de Canadese dollar. Die laatste is zelfs even meer waard geweest dan de eerste. Veel telers moesten noodgedwongen stoppen.
Nu zijn de rollen echter weer omgedraaid en krijgen de Canadezen veel CAD’s voor hun USD’s. De telers verkopen meer op de Amerikaanse markt en ze krijgen er ook nog eens meer geld voor.
Tja, en wat doen al die kwekers met al die fraaie Westlandse achternamen dan? Juist, geld uitgeven. En wat doen Westlandse kwekers en die journalist die al die weelde met eigen ogen aanschouwen? Juist, die gaan op zoek naar een kasje in dat prachtige Canada.
Wat we gaan telen? Snijbloemen, potplanten of cannabis? Daar zijn we nog niet helemaal uit.
