Daar is de lente | Column

Daar is de lente, daar is de zon… En daar is ook de eerste aanbieding van bouwmarkt en tuincentrum voor een zak potgrond. €1,99 voor 40 liter, koopje. Zodat we weer lekker met zijn allen aan de gang gaan in onze tuin.

Helemaal top zou je denken, want dan zijn die tuinen tenminste niet helemaal dicht gestraat. Dat klopt, maar er zit een adder onder het gras. Een van de hoofdbestanddelen van die potgrond is namelijk turf, of met andere woorden, veen.

Je weet wel, dat veen dat wij vroeger in grote hoeveelheden hebben gestoken en verbrand en dat ons die mooie (ontginnings)veenlandschappen heeft opgeleverd. Dat verbranden zegt het eigenlijk al. Turf is per definitie een fossiele brandstof, en die willen we nu net reduceren om verdere klimaatverandering tegen te gaan. Zo ontsnapt gemiddeld uit één zak potgrond van 40 liter zo’n 10 kg CO2. Dat komt overeen met ongeveer 75 km rijden.

5% tot 7% uitstoot

Bedenk dan eens hoeveel zakken potgrond in Nederland jaarlijks over de toonbank gaan. De vernietiging van veengebieden is verantwoordelijk voor 5% tot 7% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. Dat is meer dan al het vliegverkeer, laat dat even op je inwerken. Daarnaast slaan veengebieden ook twee keer zoveel koolstof op als alle bossen in de wereld bij elkaar, op slechts eentiende van het landoppervlak.

Je zou zeggen: ontwikkelen dat soort gebieden. Ware het niet dat veen zo ontzettend langzaam groeit, gemiddeld slechts 1 mm per jaar. Denk dan eens terug hoe lang je doet met één zakje potgrond. Zo op. Terwijl er genoeg alternatieven zijn, van blad-, bast- of houtcompost en andere, maar deze zijn in de handel nauwelijks te vinden. Wij als groene vakwereld hebben hierin een grote verantwoordelijkheid, wij gebruiken immers het meeste van dat product.