’Die olietanks, worden die gecontroleerd op bezinking? En die twee noodstroomaggregaten horen in een lekbak.’
’Trouwens, ik zie hier twee gaskasten voor de schuur staan, best link eigenlijk. Stel je voor dat er een auto per ongeluk tegenaan rijdt. Je weet nooit…’
Zo af en toe gebeurt het dat ik een telefoontje krijg van een van m’n broers. Dan komt hij een rondje maken met iemand van de verzekeringen. Of van het Hoogheemraadschap. Deze keer was het een medewerker van de Milieudienst Rijnmond. Ik zie het altijd met lede ogen aan. Want je weet van tevoren wat er komt.
Altijd, ik herhaal, altijd zijn er op- en aanmerkingen. Dit is niet goed. Dat klopt niet. Daar ligt een verbeterpuntje. En inderdaad, na het vorige bezoek is er actie ondernomen maar eigenlijk had het op deze manier nog net iets beter geweest. Zucht.
Geloof me, ik ben niet zo iemand die alle regelgeving maar onzin vind. Want ik weet drommels goed dat regels er zijn om de boel leefbaar te houden. Ook veel tuinders maken er een potje van als je ze de vrije hand geeft. Fraude is echt niet alleen voorbehouden aan het Ibn Ghaldoun of de ROC. In ons allemaal zit dat duiveltje dat weleens een loopje wil nemen met de regels.
En als er geen controle wordt uitgeoefend op naleving van regels dan kan het zomaar gebeuren dat er wel toeslagengeld naar malafide Bulgaren gaat, terwijl een bijstandsmoeder op een houtje moet bijten omdat haar zorgtoeslag niet wordt overgemaakt. Daarom controleert een staatssecretaris zijn ambtenaren en wordt hijzelf door de Tweede Kamer aan de tand gevoeld. Vraag maar aan Frans Weekers.
Dus ik ondersteun van harte de slogan ‘Vertrouwen is goed, controle is beter.’ Niks mis mee. Zo hebben wij een paar jaar geleden oude enkelwandige olietanks in een lekbak, dat dan weer wel, vervangen door nieuwe dubbelwandige exemplaren. Uit die tanks kunnen we ook geen olie meer tappen. Jammer, maar begrijpelijk. Voor je het weet mors je iets. Helemaal goed.
Maar waar ik wel problemen mee heb: Wie verzint er elk jaar weer nieuwe regels bij?! Is het nou nooit eens een keertje klaar? ‘Ik heb het zelf ook niet bedacht hoor…’ verontschuldigde de controleur van de DCMR zich. Nee, maar wie dan wel?
