Duurzaam inkopen komt beter van de grond als ketenpartijen beter communiceren en samenwerken.
Dat was de conclusie van een seminar dat stichting Groenkeur vorige week hield op de Dag van de Openbare Ruimte in Utrecht. Centrale vraag was: welke knelpunten staan duurzaam inkopen van groen in de weg?
Vorig jaar bleek uit CLM-onderzoek dat zes van de tien grootste gemeenten afspraken over duurzaam inkopen niet nakomt. Volgens het Klimaatakkoord van 2007 zouden gemeenten vanaf 2015 al 100% duurzaam moeten inkopen.
Verwarring over termen
Op het seminar bleek dat er in de keten veel verwarring is over gebruikte terminologie. Zo is er onduidelijkheid over het verschil tussen een ’onafhankelijk keurmerk’ en ’label’ ofwel ’certificaat’. Een bedrijf dat bijvoorbeeld het keurmerk Groenkeur voert, levert niet automatisch ook duurzaam gekweekte boomkwekerijproducten.
Dit moet duidelijk in bestekken worden voorgeschreven, werd op het seminar geconcludeerd. Opdrachtgevers moeten dan wel voldoende kennis hierover in huis hebben. Studenten op het seminar gaven aan dat er in hun opleidingen weinig tot geen aandacht is voor kwaliteitssystemen en keurmerken.
Op het seminar bleek verder dat er nog veel moet gebeuren voordat duurzaam inkopen gemeengoed is. Een enthousiaste wethouder helpt daarbij.
Foto: De Boomkwekerij
Een bedrijf dat een keurmerk hanteert voor duurzaam produceren, zoals bv. Groenkeur, levert duurzaam geteelde boomkwekerijprodukten, voor zover ze uit eigen kwekerij komen en/of ingekocht zijn bij duurzaam kwekende collega’s. Kortom een bedrijf met een duurzaamheidscertificaat levert de best mogelijke garantie voor een duurzaam geteeld product. Die investering mag de afnemer beter en meer belonen.