’Dag meneer, kleed uzelf maar even uit, onderbroek en sokken mag u aanhouden.’
’Als u klaar bent loopt u hier naar binnen.’ Ik knik hem toe en begin mijn overhemd los te knopen. Schoenen uit, broek en even later stap ik wat onwennig de ruimte van de radioloog binnen.
’Gaat u daar maar even staan. Met uw rug tegen de glazen wand, zo ja, nog ietsje naar rechts, prima!’ Er wordt een lichtstraal op me gericht. ’Als ik het zeg haalt u diep adem, vervolgens even inhouden en daarna weer rustig uitademen.’ De radioloog verschuilt zichzelf achter een scherm, hij wel, en geeft me instructies. ‘Haal adem! Vasthouden! En weer uitademen! Heel goed!’ In die drie seconden heeft hij de röntgenfoto gemaakt en daarna mag ik het volgende kunstje vertonen.
Toen wij in de jaren 80 begonnen met onze tuin was wel of geen arbeidsongeschiktheidsverzekering geen item als ik me goed herinner. Het bedrijf dat wij kochten was ooit van een tuinder die op een kwade dag van de ketel was gevallen. En dat was nog altijd te zien aan de manier waarop hij liep. Mank. Daarom was het gewoon een kwestie van gezond verstand. We hadden nog een leven vóór ons.
Zo hebben we heel wat jaren premie betaald en komt inmiddels de einddatum in zicht. En daarmee de vraag: Hoelang gaan we nog door met werken? En is het dan nog wel de moeite om voor die jaren een nieuwe AOV af te sluiten? Wat is het risico en wil je dat lopen? En hoeveel kost het aan premie als je bijvoorbeeld tot je 67ste wil of moet blijven werken? Veel geld ja, dat is snel duidelijk. En misschien betaal je het wel voor niks. Blijf je gezond. Op zich veel beter. En misschien is er dan een ander mee geholpen.
’U mag hier gaan liggen op uw linkerzij, dan stel ik het apparaat weer in.’ De hele procedure herhaalt zich met dien verstande dat ik nu uitzicht heb op een kale ziekenhuismuur. En ik kom tot de conclusie dat ons echtelijk bed een stuk gerieflijker ligt dan deze plank. Maar het is voor de goede zaak zullen we maar zeggen. ’Zo meneer, de foto’s zijn gelukt, u mag uzelf weer aankleden. Ik denk dat u binnenkort wel meer zal horen via uw verzekering.’ En nu maar hopen dat ze mijn rug accepteren. Want brandende huizen…
