Vorige week zei een tuinder tegen mij: „Met de kennis van nu, hadden we als sector toch veel eerder moeten omschakelen naar fossielvrije energie zoals nu van ons wordt gevraagd. En dat had ook gekund.” Misschien heeft hij gelijk, maar zo ik kan wel meer voorbeelden noemen. Achteraf praten is altijd makkelijk.
Neem nu hulpstoffen. Lang niet door elke glastuinder worden ze omarmd. De inzet is bij hen tot dusver regelmatig eerder een kwestie van gevoel dan van overtuiging. Kennis omtrent hulpstoffen is gegroeid, maar nog niet dusdanig dat ondernemers er vol voor gaan.
Fabrikanten van gewasbeschermingsmiddelen staan er inmiddels minder sceptisch tegenover. Maar is dit wel vanuit overtuiging? Toen de eerste artikelen over hulpstoffen in het Vakblad verschenen, kreeg je het idee dat ze hulpstoffen als bedreiging zagen. Kortom zijn fabrikanten nu positiever gestemd alleen maar omdat ze inzien dat met hulpstoffen hun producten juist in de benen zijn te houden?
De klok kan ook ik niet vooruit zetten. Hoe er anno pakweg 2025 over hulpstoffen wordt gedacht, kan ik dus niet voorspellen. Misschien iets in de trant van waarmee ik dit commentaar ben begonnen: ’dit had de sector veel eerder moeten oppakken’. Als tegen die tijd echter massaal op natuurlijke vijanden is te vertrouwen en spuiten niet meer nodig is, zijn hulpstoffen een kort leven beschoren in de sector.
Wie zal het zeggen. Een ding is zeker. Over de mitsen, maren en mogelijkheden van hulpstoffen valt de komende jaren nog volop te schrijven in onze boeiende, dynamische sector.
Deze Kijk op de Week staat in het Vakblad voor de Bloemisterij nr. 40 van vrijdag 5 oktober. Ook abonnee worden? Klik dan hier.
