Best Jack, je column in Tuin en Landschap 12 geeft mij te denken. Van de pandemie zouden we iets moeten leren, opdat deze betekenis heeft. Dat vind ik een mooie gedachte. Net als jij heb ik de rust van de avondklok als een zegen ervaren. Iedereen op tijd thuis en vroeg naar bed. Heerlijk!
Het beperken van al die zinloze feestjes was voor mij het échte hoogtepunt. Verjaardagen in drie bedrijven, babyshowers (nee, dat is níet je baby onder de douche zetten) en huwelijksaanzoekparty’s konden mij altijd al gestolen worden, nu hoefden er geen smoezen verzonnen te worden. Ze gingen gewoon niet door. Totdat… totdat… Mark Rutte heeft nog niet half de deur op een kier gezet of de meute zet het op een feesten. We moeten feesten, we zullen feesten. Party like there’s no tomorrow.
Nou had ik gedacht Jack, kunnen we niet iets verzinnen om terug te keren naar die goeie oude tijd. Ik bedoel, ik weet niet hoe het jou vergaan is, maar mij heeft die crisis geen windeieren gelegd. Een nieuwe crisis, dat is wat we nodig hebben. Want zeg nou zelf. Zonder stok achter de deur gaat het niet lukken.
Wat zou het beste werken? Van een financiële crisis worden we niet meer warm of koud. Kwestie van bijdrukken. Een klimaatcrisis dan? Niet zo’n sluimerende die slaapverwekkend is, maar een echte met lekker veel natuurgeweld. Laat de natuur ons maar eens tonen wie hier de baas is. Daar kan geen Timmermans tegenop.
Nee, ik weet het. Gijzelsoftware. Heel simpel. Je zet wat whizzkids bij elkaar en overrulet de pc van Máxima. Moet jij eens kijken wat er gebeurt. Is het zo weer crisis en zitten we in no time weer achter de geraniums.
