De Vlinderstichting roept minister Schouten van LNV op om regie te nemen op het gebied van eikenprocessierupsbestrijding. Volgens de Vlinderstichting worden in de strijd tegen eikenprocessierups middelen ingezet die erger zijn dan de kwaal.
Beelden van spuitkanonnen, dode rupsen van onschadelijke vlinders en lijmbanden met dode vogels en vleermuizen doen veel stof op waaien. In een opiniestuk dat onder meer in Trouw verscheen, stelt De Vlinderstichting dat de huidige bestrijding lokaal een chaos is.
De Vlinderstichting maakt zich vooral zorgen over de grootschaligheid van de toepassing van bacteriepreparaten en nematoden. Beide middelen zijn weliswaar biologisch, maar daarmee niet onschuldig, volgens het stuk.
Neveneffecten
Heikel punt zijn de neveneffecten van de preventieve bespuitingen: „Toepassing van bacteriepreparaten en/of nematoden in de maanden april en mei gebeurt in een tijd dat er ruim honderd andere onschadelijke rupsen in de eiken aanwezig zijn. Over de neveneffecten is nauwelijks wetenschappelijke documentatie. Eerste veldindrukken op de Veluwe geven aan dat na een bespuiting met een bacteriepreparaat in eiken in mei er tientallen dode of halfdode rupsen uit de eiken vielen. Deze rupsen vormen het stapelvoedsel voor jonge vogels en later in het jaar ook voedsel voor vleermuizen.”
Wildgroei aan middelen
Naast deze preventieve bespuitingen maakt De Vlinderstichting zich zorgen over de ’wildgroei aan middelen’ tegen de eikenprocessierups. De stichting refereert daarbij onder meer aan de proef met Vertimec waaraan na bezwaar van de stichting een einde kwam.
Bestaande structuren zoals het Kennisplatform en Kenniscentrum Eikenprocessierups brengen weliswaar organisaties en ervaring bij elkaar, maar hebben geen sturende en beslissende rol. De Vlinderstichting constateert daarom dat regie op het dossier eikenprocessierupsbestrijding momenteel nauwelijks aanwezig is.
Landelijke coördinatie
Daarom roept De Vlinderstichting minister Schouten op om, samen met provincies en gemeenten, te komen tot een landelijke coördinatie van eikenprocessierupsbestrijding. Ook vraagt ze de minister om huidige en toekomstige bestrijdingsmethoden te onderwerpen aan een brede toetsing op biodiversiteitseffecten.
Foto: Arno Engels
Ik heb in allerlei media het nogal overtrokken artikel van de Vlinderstichting gelezen. Hoewel ik het met de Vlinderstichting als de expertgroep EPR eens ben dan er zoals gebruikelijk door her rijk wordt verzuimd regie te nemen, net als bij de iepziekte na 1980, de kastanjebloederziekte en nu de essentaksterfte. Poneren ze ook de boude bewering dat de bestrijding van EPR door “gemeenten” een rommeltje is. Dat baseert men kennelijk op 1 enquete met nogal eenzijdig opgestelde vragen. Terwijl er bij echt onderzoek blijkt dat zeker 100-150 gemeenten zo verantwoord mogelijk omgaan met dit volksgezondheidsprobleem en dat gemeenten lang niet de enigen zijn die met EPR kampen, maar tal van particulieren, natuurorganisaties en andere semi-overheden.