De man op het bankje leest een boek. Althans dat probeert hij. In de weifelende ochtendzon leest hij geconcentreerd. Maar steeds moet hij opnieuw beginnen, want hij wordt afgeleid, of ik kan beter spreken over verleid, door de plek! Ik ben in het Jac. P. Thijssepark in Amstelveen, wandel over het pad dat een scherpe bocht maakt en zie de man zitten in een volmaakte wereld.
In de jaren 40 is deze wereld ontworpen door Chris Broerse. Als chef en directeur van de plantsoenendienst was hij een groot liefhebber van de Nederlandse flora. Hij wilde een natuurlijke omgeving creëren voor een nieuw te bouwen villawijk op een ondergrond die arm en zuur was. Een mooie basis voor de aanleg van een heempark. Broerse „ontwierp een park met tuinkamers. […] De planten in iedere kamer waren het behang en de meubels.”
Ooit was ik hier ook. In de 2e klas van de Tuinbouwschool werden we met bussen naar dit park gebracht. De leraren hadden ons verteld dat er zoiets bestond als wilde planten en dat je die bijeen kon brengen in een park. En zo liepen 200 pubers gillend en krijsend door dit kwetsbare genot. Je zult maar net een boek lezen op een bankje.
En nu, meer dan 30 jaar later kijk ik er met heel andere ogen naar. Eindelijk… Smalle paden lopen van ruimte naar ruimte en iedere keer is er net even een andere sfeer. De ene keer open, dan weer dicht. Met veel verticale stammen of dan weer een palet van horizontale kleurvlakken. Dan het zicht op een imposante wilg veraf, daarna weer de details van een knoestige haagbeuk dichtbij. Het programma staat nog als een huis. De kamers zorgen voor het gevoel van ‘tuin’. En dat voelt goed. Ondanks dat er alleen inheemse planten groeien is de natuur echter ver te zoeken. Alles is geënsceneerd. Gesublimeerde natuur als in een romantische tuin. Het is net de Keukenhof, bedenk ik. Als dit echt is, dan is SBS6 ook echt.
Maar maakt het uit? We leven volgens sommigen nog in de hoogtij van de romantiek en laten ons graag verleiden tot een idee van puurheid en echtheid. Die vlam van verlangen brandt al een paar eeuwen in ons en is voorlopig nog niet uitgeblust. Ik loop verder en geniet zonder bijsmaak.
De man met het boek geeft het op. De wereld waarin hij zit is verleidelijker dan de wereld waarover hij leest. 1-0 voor het Jac. P. Thijssepark.
