‘De scholen zijn weer begonnen’. Een kreet die we boven alle wegen zien en ons eraan herinnert dat we moeten oppassen voor de jeugd die weer breed fietsend vol enthousiasme naar school gaat.
Voor ons hoveniersbedrijf is dat de afronding van een aantal dagen van zweten om de schoolpleinen weer schoon te krijgen. Dit jaar met het warme maar vochtige weer, leken de pleinen extra groen geworden te zijn. Maar geen nood, met onkruidborstels en bladblazers (je moet wat als je geen glyfosaat meer mag gebruiken) het ongewenste groen te lijf gegaan.
Dit jaar was er een nieuwe jongen bij ons gekomen, had een snuffelstage gelopen via het vmbo en had zowaar nu gekozen om het groene vak in te stappen en na de zomer een hoveniersopleiding te gaan volgen op het mbo! Hij was zo enthousiast dat hij zelfs vakantiewerk op het bedrijf wilde komen doen. Waar maak je ze nog mee? Een algemeen gehoorde klacht van de mbo-scholen is toch wel dat er steeds minder leerlingen zich aanmelden, een jongen dus om zuinig op te zijn!
Zelf draai ik mee met een initiatief van de VHG en een groene mbo-opleiding bij ons in de buurt om het groene vak meer onder de aandacht van jongeren te krijgen. En dan is deze jongen zo’n mooi kersje op de taart.
Tot vorige week dan. Vol ijver zijn we bezig aan het zoveelste schoolplein, een druilerige regendag, maar we gingen door! Een plein van een andere scholengemeenschap die geen groenopleiding kent en ook deze jongen had geen relatie met deze school, die toevallig wel een vmbo huisvest. De docenten van deze school zijn al aanwezig om het een en ander klaar te zetten en op een gegeven moment stapt er een docent op hem af. Zoals later bleek een studiekeuzebegeleider notabene!
„Wat heb jij uitgespookt dat je nu al, in de vakantie, strafcorvee hebt?” blijkt de vraag te zijn. Ik sta op een afstandje, hoor en begrijp nog niet waar het over gaat. Wel zie ik onze nieuweling vol trots op zijn shirt met bedrijfslogo wijzen en vervolgens naar de bus. De docent haalt zijn schouders op en loopt weg. Later bleek dat hij nog een opmerking maakte van: „Ach dan had ik toch een ander vakantiebaantje gezocht, dan me af te peigeren in de regen en er vies van te worden.”
Later in de auto kwam het verhaal eruit. Of de keuze die hij maakte toch wel de juiste was? Ik wees hem op de vele kanten van het vak, de mooie en soms minder uitdagende klussen en dat we ook wel eens een buitje over ons heen krijgen, maar ook soms heerlijk in het zonnetje staan, in plaats van achter een luxaflex te moeten werken. Het was een tijdje stil in de auto en toen kwam het. „Weet u”, zei hij, „het is eigenlijk zielig voor al die mensen die dit vak niet kiezen. Je ziet het zelfs aan deze docent, ze weten niet wat ze missen.”
Pffff gered door de bel.
Ook voor hem is de school begonnen.
Koos Verkade, Living-Garden
