„Wat een saai stuk is dat!’’, de collega tuin- en landschapsontwerper bond er geen doekjes om. Ze doelde op een groenstrook rond een plas bij mij in de buurt. Inderdaad, er was niet veel gedaan om het aantrekkelijk te maken.
Er was een pad zodat je kon rondlopen, maar dat was het wel zo’n beetje. Hier en daar schoot wat wilg op en het riet zorgde voor een brede zoom, hier en daar overwoekerd door braam. Dat was een jaar of tien geleden.
Inmiddels ben ik er weer een keer geweest en het is nog steeds een pad met wilg, riet en braam. Maar saai is het allang niet meer! Er is een soort coulissenlandschap ontstaan, het riet golft schitterend in de wind en geeft geleding aan de overgang van het water naar de oever. Het pad, dat willekeurig op hoogte aangelegd is, geeft soms een besloten gevoel tussen riet en wilg, dan weer overzicht over de plas waar het water altijd anders is. Kortom, met slechts enkele elementen is het concept meer dan geslaagd, juist door de eenvoud.
Was hier wel een concept? Ik heb het idee dat er gewoon een aannemersploeg op af is gestuurd die ’orde op zaken heeft gesteld’ en ’o ja, maak ook even een pad.’ En dat maakt mij als tuin- en landschapsontwerper heel bescheiden. We zijn zo druk met ons stempel ergens op te drukken terwijl ’niets doen’ ook tot schitterende resultaten leidt. Pretentieloos ontwerpen… kan dat?
Van de week was ik er weer eens, op dat ’pretentieloze’ paadje. Verschillende mensen zag ik in de weer met bakjes en emmertjes. De bramen hangen vol vruchten. En zo sta ik nu zelf tussen de brandnetels de dikste en meest glimmende bramen voorzichtig mijn bakje in te geleiden.
Omdat ik lang ben kom ik net iets hoger dan anderen, waardoor ik een heel ’bankje’ met de sappigste bramen voor mezelf heb. Naast me staat een oude Katwijker met een witte pet. Een klein mannetje die het moet doen met de mindere exemplaren. We besluiten samen te werken. Ik pluk, hij houdt de bakjes omhoog. In no time hebben we voor vier flessen bramensap. „Of Haagse Bluf! Ook heerlijk!’’, en hij kijkt er verlekkerd bij. Ik knik. Hoezo saai?
