„In het openbaar groen staan we al decennialang stil. Als we over de kwaliteit ervan discussiëren gaat het over de onderhoudskwaliteit, of het groen er ’netjes’ bij ligt. Daarmee overstijgt het groen nog altijd niet zijn aloude functie van ’decor’ en sluitpost. Terwijl we al lang weten dat groen veel meer functies heeft die uit maatschappelijk oogpunt broodnodig zijn.
Wateropvang- en berging, klimaatbeheersing, het afvangen van fijnstof, gezondheid, de sociale functie, noem maar op. Waarom discussiëren we niet op een hoger niveau over het groen? We moeten het er op beleidsniveau over hebben, er bij de politiek een strategisch punt van maken.
Wanneer de politiek vraagt waarom het onderhoud van het groen zo veel moet kosten en je hebt er geen goed verhaal bij, dan resulteert dat in een bezuinigingsopdracht. Maar als je goed inzichtelijk maakt welke functies en toegevoegde waarde groen heeft en daar concrete organisatiedoelen van maakt, dan ontstaat er een andere uitgangspositie en discussie op het moment dat er bezuinigd moet worden.
Waarom lukt het andere disciplines in de buitenruimte wel? Neem de jaren dertig wijk waarin ik woon, de complete straat wordt heringericht en van innovaties voorzien. Zo komt er een gescheiden riolering met bodeminfiltratie De investering in het groen blijft echter beperkt tot speelfaciliteiten en het overeind houden van het ontwerp uit de jaren dertig. Het ontbreekt nog aan plannen om de huidige kennis en waarden van groen te vertalen naar de praktijk.
Om de politiek op een juiste wijze te informeren en te voeden moet er natuurlijk wel een gemeenteman of -vrouw zijn die dit kan. En dat is de laatste jaren wel lastiger geworden binnen gemeenten, omdat er steeds meer groen vakmanschap is weggesneden. Daar ligt een belangrijk aandachtspunt. Ook dient de burger voortdurend betrokken en geïnformeerd te worden. Het is immers zijn dagelijkse leefomgeving.”
Ronny Sprong
adviseur IPC Groene Ruimte
