„Bedrijven die graven op een natuurbegraafplaats aanbieden, presenteren die als laatste rustplaats ’in harmonie met de natuur’. En als prima verdienmodel voor eigenaren van natuurgebieden. Voor grondeigenaren is het vermeende verdienmodel de grote trekker om ’natuurbegraven’ toe te staan.
Dit rekenmodel rammelt aan alle kanten. Wij plaatsen vraagtekens bij de prognoses van het aantal begrafenissen per jaar en bij de beheerkosten, die wel eens hoger zouden kunnen uitvallen dan nu wordt begroot. De grafrechten zijn immers ’eeuwigdurend’, terwijl de inkomsten eenmalig zijn. Dat natuurorganisaties nu tijdelijk minder inkomsten hebben vinden wij nog geen reden om natuurgebieden ’voor eeuwig’ te verkwanselen.
Sowieso roept dit ’voor eeuwig’ vragen op. Hoezo kan een ondernemer het gebruik van een stuk van de aarde ’voor eeuwig’ verkopen? Is de wens om ’voor eeuwig’ in onze schaarse natuur te worden begraven niet erg egoïstisch? Hoeveel heeft dat te maken met ’liefde voor de natuur’?
Bovendien heeft het begraven zelf negatieve effecten op de natuur. Door het graven wordt het bodemprofiel verstoord. Bij iedere begrafenis betreden honderden voeten de bosgrond met als gevolg bodemverdichting en slijtage. Door het graven in een bomenrijk gebied worden boomwortels beschadigd, wat kan leiden tot het afsterven van bomen.
Begrafenissen tijdens het broedseizoen verstoren broedende vogels en nestelende zoogdieren. Ook ander wild zal verstoord worden door ’natuurbegraven’ omdat men daarvoor op zoek gaat naar relatief rustige gebieden, met zo min mogelijk recreatiedruk. Zulke gebieden zijn echter vaak al gereserveerd als rustgebieden voor het wild.
Begraven en natuurbehoud horen niet bij elkaar. Zijn verstoringen van bodem, humuslaag, boomwortels, planten, vogels, zoogdieren en amfibieën, ook in het broedseizoen, de gedroomde toekomst voor een natuurgebied? Is dit het ’teruggeven aan de natuur’ waarover de ’natuurbegraafsector’ zo hoog opgeeft? Misschien moeten we dat ’teruggeven’ wel heel letterlijk opvatten: nadat een bestaand natuurrijk gebied jarenlang is blootgesteld aan verstoringen, krijgt daarna de natuur weer de kans de schade te herstellen.”
Stichting Natuurbegraafplaats-waaromniet.nl
