Van oorsprong ben ik journalist, daarvoor heb ik me vier jaar lang in het schrijversvak laten scholen. Dát is wat ik kan. Interesse in het groen is er ook altijd wel geweest. Daarom was het ook niet zo verwonderlijk dat ik na het behalen van mijn Journalistiek-diploma via collega-tijdschrift het Vakblad voor de Bloemisterij bij Tuin en Landschap ben terechtgekomen.
Vele tientallen interviews met gepassioneerde hoveniers en tuinontwerpers verder, wil ik het eindelijk zelf wel eens ervaren. Alleen erover schrijven is niet meer genoeg. Ik wil met mijn handen de grond in en met mijn voeten in de klei staan! Maar ik woon in een flat en ik heb geen tuin, zelfs geen balkon. Vrijwilligerswerk had ik echter gauw gevonden: bij vasteplantenkwekerij De Werkplaats in Katwijk. Daar heb ik in de kassen en de pluktuin leren stekken, zaaien, oppotten, planten en wieden.
Niet veel later volgde de huur van een eigen moestuin bij een volkstuinvereniging. Geïnspireerd door alle waarschuwingen vooraf (’Weet je wel waar je aan begint? Het is heel veel werk hoor!’), heb ik mezelf een belofte gedaan. Als ik na een half jaar het tuinieren nog steeds leuk vind, dan ga ik met de hoveniersopleiding beginnen. Zo gezegd, zo gedaan. In weer en wind heb ik met plezier zand en compost gekruid, de grond omgespit, gezaaid, gepoot en gewied. En met resultaat: de oogst deze zomer was overweldigend.
En zo zit ik dan deze herfst weer in de schoolbanken, in die van het Edudelta-college in Barendrecht om precies te zijn. Samen met nog twaalf anderen die graag hovenier willen worden. Bijna allemaal zijn ze net zoals ik in iets anders geschoold, de één is van oorsprong patroontekenaar, een ander werkt bij de post. Sommigen werken al een tijdje als hovenier of gemeenteman. Wat we allemaal delen, is de passie voor het groen. Daarom gaat het een leuk jaar worden. Ik heb er zin in!
