Een vriendin was gevraagd een hotel te gaan runnen op het Marineterrein in Amsterdam. Zij vroeg mij, tijdens de verbouwing van dit voormalige marinierspension, te komen kijken naar deze bijzondere locatie.
Hier zouden binnenkort de poorten open gaan voor publiek, een heus park aan de oever van het IJ, midden in het centrum van Amsterdam.
Terwijl ik met haar in de vensterbank zit op de vijfde verdieping mijmer ik over mezelf op een zitgrasmaaier. Elke week een rondje zittend grasmaaien op de Voorwerf als rustpunt in mijn drukke hoveniersbestaan. Alleen al het idee dat ik één dag per week geen parkeerplaats zou hoeven zoeken met gehaaste Amsterdammers in mijn nek. Dat ik zo het terrein op zou kunnen rijden!
Tijdens het mijmeren floot ik mezelf terug. ‘Hoezo zou ik daar de tuin onderhouden?.. Iedereen kan dat beter dan ik.’. Gelukkig heb ik goede vrienden die mij corrigeren : “Ga je je zelf nu even lekker naar beneden zitten halen? Hoezo zou jij dit niet kunnen onderhouden?“ aldus mijn vriendin de directeur.
Ik heb de mensen die verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van het terrein een mail gestuurd. Dat ik mij zo graag over het terrein zou willen ontfermen. Verwijzend naar Piet Oudolf, omdat een Dutch-wave langs de oevers van het IJ op een voormalig Marineterrein natuurlijk heel toepasselijk zou zijn.
Wuivende Miscanthissen in plaats van dikke ‘vette’ taxus-, en beukenhagen van 4 meter hoog. Deze hagen moesten ooit dienst doen Koningin Beatrix de nodige privacy te bieden wanneer zij met de boot aankwam in Amsterdam. Maar deze hagen ontnemen je nu nodeloos ook het uitzicht op het VOC-schip en het prachtige scheepvaartmuseum.
Ik ben uitgenodigd en ze hebben mij de zorg gegeven. We zijn nog in de eerste fase van onderhoud dus er is nog geen Dutch-wave achtige beplanting te zien maar mijn hart golft flink en dat is hopelijk binnenkort terug te zien in de borders op de voorwerf van het Marineterrein te Amsterdam.
