Herken je het ook dat je wel eens een terugkerende dagdroom hebt? Zo’n gedachte die wel vaker door je hoofd heen zweeft. Een fantasietje dat telkens weer in een verloren moment je aandacht grijpt. Iets wat je zou willen doen of maken.
In je hoofd wordt die gedachte gepolijst en langzaam maar zeker verder uitgewerkt. Telkens weer een stapje verder, van begin tot eind en terug. De dagdroom raakt helemaal uitgewerkt, maar hij verlaat je hoofd of schetsboek niet. Echter, na verloop van tijd raakt de dagdroom in de vergetelheid. Door er de hele tijd op te kauwen, verliest-ie zijn smaak en wordt vervangen door een andere. Prima, maar misschien ook wel zonde. Zou het niet leuk zijn in de werkelijkheid zo’n gedachte te zien groeien? Uitzoeken of die uitwerking helemaal klopt en kijken hoe dat spinsel in de stoffelijke wereld vorm krijgt.
Zo is het bij mij namelijk ook gegaan met mijn narcis-smileys. Een grappig idee dat geruime tijd door mijn hoofd spookte. Door op een bepaald moment dit idee uit te spreken, en aan verschillende mensen voor te leggen, kreeg het vruchtbare grond. Langzaam maar zeker is hij letterlijk gaan groeien.
De uitwerking die ik eerst had bedacht, bleek niet helemaal de goede, een leermoment. Maar uiteindelijk lacht de narcis-smiley je op wel tien verschillende plaatsen toe. Uit dit idee zijn na verloop van tijd andere projecten ontsproten. Is mijn netwerk gegroeid en heb ik meer kennis opgedaan over voorjaarsbollen. Allemaal dingen die ik vooraf bij het uitspreken van dit hersenspinsel niet had voorzien. Het heeft me veel moois gebracht.
Ik daag je daarom uit. Wat is jouw verborgen hersenspinsel? Wie weet pikt iemand hem op, en vindt hij vandaag vruchtbare bodem om uit te groeien tot iets moois.
