Woensdag was het zover: ontwerpers uit het groene vakgebied kwamen bijeen in Apeldoorn om zich uit te spreken over het belang van een vakvereniging en wat deze te bieden zou moeten hebben. Aanleiding was het verruimen van regels om lid te worden van de VHG. Nu het PT stopt, staat niets de ontwerpers in de weg om zich aan te sluiten bij de branchevereniging.
Egbert Roozen, directeur van VHG, deed een paar maanden geleden de ontwerpers dan ook een heus huwelijksaanzoek. In zijn beste pak, boeketje in zijn hand, knielde Egbert voor zijn bruidje en vroeg haar plechtig eeuwige trouw. Op dat moment was de schone ontwerpster té beduusd om ‘Ja!’ te zeggen. „We gaan daar over nadenken, je hoort nog van ons, ga nu maar..” Egbert droop af. Zijn boeketje mocht hij houden.
Ondertussen diende zich een tweede minnaar aan. De NVTL, heren van stand, kregen ook wel zin en troffen de maagd in hevige opwinding. „Kom bij óns!” riepen ze in koor. „Wij zijn oud en versleten. Bovendien hebben we jullie niets te bieden, maar jij hoort bij mij zoals ik bij jou en alles zal anders worden.” Poëtische woorden waar de ontwerpers zelfs een beetje emotioneel van werden. Ze pinkten een traantje weg, hervonden zich en als een strenge meesteres riepen ze de oudjes tot de orde: „Ga eerst maar eens je huisregels aanpassen, want die zijn zó ontwerpers-onvriendelijk!”
En dus waren de ontwerpers woensdag in opperste consternatie. Er werd druk gespeculeerd over de bruidsschat. De huid moest duur verkocht worden. „Laat die hoveniers eerst maar eens stoppen met ontwerpen!”, riep iemand. „Die architecten zijn arrogante viespeuken!” riep een ander. De stemming steeg en het niveau daalde. Maar zoals dat gaat in een liefdesverhaal is er altijd weer dat moment van bezinning. Het gaat tenslotte om de toekomst van het ontwerpersvak. En dus werd er besloten een commissie op te richten. Wat willen we nu eigenlijk en met wie?
Dus misschien, heel stiekem, zijn er afspraakjes te maken. Met de een.. met de ander.. of met allebei.. Als een ‘Boer zoekt vrouw’ wordt er onder tafel wat geknepen en geflirt en wie weet is er die vonk, die alles ineens anders maakt… Het wordt een hete winter.. Fijne feestdagen.
